Για να σταματήσει ο τραμπουκισμός και η αλαζονεία του πολιτικού συστήματος στην Τραπεζοκρατούμενη Ελλάδα πρέπει να καταργηθεί η βουλευτική ασυλία. Τόσο απλά.
Για σκεφτείτε λίγο.
Αν δεν υπήρχε η βουλευτική ασυλία θα ψηφίζονταν τα μνημόνια; (χωρίς να έχουν διαβάσει καν τί ψηφίζουν)
Θα υποδούλωναν την χώρα για 100+ χρόνια;
Θα παρέδιδαν με τόση άνεση κυριαρχικά δικαιώματα;
Θα συμπεριφέρονταν τόσο προκλητικά και με αλαζονεία απέναντι σε πολίτες και εργαζόμενους όπως στην περίπτωση του αεροδρομίου;
Θα καταχρέωναν την χώρα; (βουλευτική – και όχι μόνο – ασυλία στην διαχείριση του Δημοσίου χρήματος δεν χωράει)
Διαβάζοντας κανείς σήμερα τις δηλώσεις του Πρωθυπουργού για επαναφορά των τεκμηρίων στη φορολόγηση των Ελεύθερων Επαγγελματιών πραγματικά εκπλήσσεται!!!
Είναι αξιοσημείωτο το πώς αλλάζουν γρήγορα τα συμπεράσματα και οι πολιτικές δεσμεύσεις. Το 2021, ο ίδιος Πρωθυπουργός είχε υποσχεθεί την πλήρη κατάργηση αυτών λέγοντας ότι το 2023 θα προχωρήση στην πλήρη κατάργηση των τεκμηρίων που ταλαιπωρούν επί 44 χρόνια 2 εκατομμύρια φορολογούμενους. Η αύξηση της χρήσης πλαστικού χρήματος, η αύξηση των ηλεκτρονικών συναλλαγών αλλά και οι έμμεσες τεχνικές ελέγχου που θα έχει η φορολογική αρχή στη διάθεση της θα επιτρέψουν την κατάργηση τους μέχρι το 2023, με την επισήμανση ότι οι τρέχουσες διαδικασίες δεν ήταν πλέον απαραίτητες.
Τελικά το 2023 ανακαλύπτουμε ότι η αύξηση πλαστικού χρήματος, η αύξηση των ηλεκτρονικών συναλλαγών μέσω τραπεζών, οι ηλεκτρονικοί έλεγχοι που έχει πλέον στη διάθεση της η ΑΑΔΕ για on line ελέγχους δεν επαρκούν. Όλα αυτά που επενδύσαμε τα 3 τελευταία χρόνια στην ψηφιακή μεταρρύθμιση στο κομμάτι τις φοροδιαφυγής πήγαν όλα στο βρόντο. Οι μόνοι κερδισμένοι για άλλη μία φορά οι Τράπεζες που πήραν έναν πακτωλό χρημάτων για να μας φακελώσουν και τα κανάλια που διαφήμισαν το εγχείρημα έναντι μεγάλων αμοιβών. Τα νούμερα δεν βγαίνουν και γυρίζουμε στον παραδοσιακό τρόπο που γνωρίζουμε καλά εδώ και 50 χρόνια. Τεκμήρια, τεκμήρια, τεκμήρια.
Αυτή η ανατροπή στην πολιτική γραμμή φαίνεται ότι προκαλεί ανησυχία και απογοήτευση σε πολλούς πολίτες και επαγγελματίες, οι οποίοι είχαν την ελπίδα ότι τελικά θα απαλλαγούν από αυτό το βάρος που κρατούσαν για δεκαετίες. Αντί να επικεντρώνονται στην πολυεθνικές εταιρίες και τους μεγάλους φοροφυγάδες, φαίνεται ότι οι μικρομεσαίοι φορολογούμενοι πρέπει να κουβαλήσουν ξανά το βάρος της οικονομικης πολιτικης της κυβερνησης της ΝΔ. Η πολιτική αυτη δημιούργησε 21 δις εμπορικό έλλειμα (την στιγμή που το δύσκολο 2015 το είχαμε ισοσκελίσει), χρέος 400 δις (έχοντας παραλάβει πλεόνασμα 30 δις) και μια κατασπατάληση δημοσίου χρήματος σε γαλάζιους προμηθευτές και αργομισθίες γαλάζιων παιδιών.
Το ζήτημα αυτό αξίζει περαιτέρω συζήτηση και ανάλυση, και προκαλεί τη σκέψη αν η αντιπολίτευση πρέπει να εξετάσει πιο προσεκτικά την κοινωνική πραγματικότητα και να αναζητήσει λύσεις που θα εξυπηρετούν το σύνολο της κοινωνίας. Είναι σημαντικό να εξετάσουμε προσεκτικά τις επιπτώσεις των φορολογικών αποφάσεων στον καθένα από εμάς, καθώς αυτές οι αλλαγές επηρεάζουν την οικονομία και την κοινωνία στο σύνολό της.
Συμπερασματικά η κυβέρνηση της ΝΔ συνεχίζει το πλιάτσικο στη μεσαία τάξη με μεγαλύτερη ένταση και ζήλο από οποιαδήποτε άλλη κυβέρνηση ως τώρα σε όλα τα επίπεδα. Ιδιωτικό χρεός μέσω των fund και δημιουργική λογιστική μέσω της ΑΑΔΕ. Το τέλος της 4ετιας θα βρεί την ελληνική κοινωνία ρημαγμένη και σε εξουθένωση.
Διπλάσιες και τριπλάσιες οι τιμές των προϊόντων σε σύγκριση με χώρες που έχουν διπλό και τριπλό μέσο μισθό με την Ελλάδα
Ένας κάτοικος Βελγίου ή Λουξεμβούργου, μπαίνοντας σε ένα σούπερ-μάρκετ στην Ελλάδα, θα διαπιστώσει με έκπληξη πως πληθώρα ίδιας μάρκας και ποσότητας προϊόντων που συνηθίζει να καταναλώνει και στη χώρα του, είναι ακριβότερα στο ράφι του ελληνικού σούπερ-μάρκετ. Αρχικά θα σαστίσει, θα προβληματιστεί, αμέσως όμως θα θυμηθεί ότι ο μισθός του είναι δυο και τρεις φορές πάνω από τον αντίστοιχο ελληνικό, και θα προχωρήσει στις αγορές του, ενδεχομένως με λύπη για τους ντόπιους.
Εμείς οι ντόπιοι λοιπόν, τι κάνουμε για αυτό; Για να δούμε τι κάνουν οι αρμόδιοι:
Η Επιτροπή Ανταγωνισμού ερευνά, λέει, τα τιμολόγια των πολυεθνικών και συνεργάζεται με το Υπουργείο Ανάπτυξης. Όπως διαβάζουμε στον τύπο: «Σύντομα θα παρουσιαστούν συγκριτικές έρευνες τιμών για προϊόντα πολυεθνικών που πωλούνται στην Ελλάδα και σε άλλες χώρες της Ευρώπης. Στόχος της Επιτροπής είναι η ενημέρωση των καταναλωτών και η πίεση μέσω αρνητικής διαφήμισης στις πολυεθνικές για να μειώσουν τις τιμές τους. Από την πλευρά του το υπ. Ανάπτυξης εντείνει τους ελέγχους για το πλαφόν στο περιθώριο κέρδους. Σε περίπτωση που προκύπτει ότι στην Ελλάδα οι πολυεθνικές πωλούν ακριβότερα τα προϊόντα τους θα ζητείται λεπτομερής αιτιολόγηση γιατί συμβαίνει αυτό». Με απλά λόγια, δεν κάνουν τίποτα απολύτως! Η μεν Επιτροπή Ανταγωνισμού θα μας ενημερώσει για τους αετονύχηδες πολυεθνικάριους, το δε Υπουργείο θα τους ζητήσει εξηγήσεις, εάν και εφόσον…
Είναι προφανές πως η ελληνική αγορά αποτελεί ένα Ελντοράντο για την κάθε πολυεθνική, είτε δραστηριοποιείται στο λιανεμπόριο, είτε στα τρόφιμα, είτε στα απορρυπαντικά, είτε σε οτιδήποτε. Κανένας κρατικός έλεγχος, καμία δικλείδα προστασίας, καμία παρέμβαση της Πολιτείας. Οι αρμόδιες κρατικές υπηρεσίες όμως δεν είναι σύμβουλοι κατανάλωσης των πολιτών. Υπάρχουν για να προστατεύουν τους καταναλωτές, για να επιβάλλουν σκληρά πρόστιμα στους αετονύχηδες, να βάζουν λουκέτα στους κερδοσκόπους και να διασφαλίζουν την εύρυθμη λειτουργία της αγοράς υπέρ των πολλών και όχι υπέρ των πολυεθνικών.
Στη σημερινή ψηφιακή εποχή, το χρήμα υπάρχει κυρίως ως ηλεκτρονικά αρχεία στα τραπεζικά συστήματα. Είτε πρόκειται για φυσικά μετρητά είτε για ψηφιακές συναλλαγές, η θεμελιώδης ιδέα πίσω από τα χρήματα είναι η μεταφορά και η επικοινωνία πληροφοριών. Το χρήμα φέρει μαζί του δεδομένα σχετικά με την αξία, την ιδιοκτησία και τις συναλλαγές στις οποίες έχει εμπλακεί. Αυτές οι πληροφορίες είναι ζωτικής σημασίας για τη διεξαγωγή οικονομικών δραστηριοτήτων και τη διατήρηση της λειτουργίας των χρηματοπιστωτικών συστημάτων.
Επιπλέον, το ίδιο το χρήμα μπορεί να θεωρηθεί ως αναπαράσταση πληροφοριών. Η αξία του χρήματος προέρχεται από την εμπιστοσύνη και την πεποίθηση που έχει, η οποία βασίζεται στις πληροφορίες σχετικά με τη σπανιότητα, τη σταθερότητα και την αποδοχή του σε ένα δεδομένο οικονομικό σύστημα. Αυτή η εμπιστοσύνη βασίζεται σε κοινές γνώσεις και πληροφορίες σχετικά με το νόμισμα, την αρχή έκδοσης και την υποκείμενη οικονομία.
Όταν θεωρούμε τον χρόνο ως νόμισμα, αναγνωρίζουμε την εγγενή του αξία στη ζωή μας. Ο χρόνος είναι ένας πεπερασμένος πόρος που όλοι διαθέτουμε, και μόλις ξοδευτεί, δεν μπορεί να ανακτηθεί. Υπό αυτή την έννοια, ο χρόνος μπορεί να θεωρηθεί το πολυτιμότερο νόμισμα, καθώς είναι αναντικατάστατο και περιορισμένο.
Ακριβώς όπως το χρήμα, ο χρόνος μπορεί να θεωρηθεί ως μια μορφή πληροφόρησης. Φέρει μαζί του πληροφορίες για τις εμπειρίες μας, τις πράξεις μας και τις επιλογές που κάνουμε. Ο τρόπος που κατανέμουμε το χρόνο μας αντανακλά τις προτεραιότητες και τις αξίες μας. Ο χρόνος που αφιερώνεται σε διάφορες δραστηριότητες μας παρέχει πληροφορίες για τις προσωπικές μας προτιμήσεις, δεσμεύσεις και φιλοδοξίες.
Επιπλέον, ο χρόνος παίζει καθοριστικό ρόλο στις οικονομικές συναλλαγές και στη λήψη αποφάσεων. Ο χρόνος είναι ένας παράγοντας στα επιτόκια, τις επενδύσεις και τον υπολογισμό των αποδόσεων. Επηρεάζει την αξία του χρήματος με την πάροδο του χρόνου μέσω του πληθωρισμού και των τόκων και επηρεάζει την κατανομή των πόρων στην οικονομία. Η έννοια της διαχρονικής αξίας του χρήματος αναγνωρίζει ότι το χρήμα έχει διαφορετική αξία σε διαφορετικά χρονικά σημεία.
Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος: Ενάντια στις καταστροφικές αντιοικολογικές πολιτικές και στο πράσινο ξέπλυμα, το #ΜέΡΑ25 – Συμμαχία για τη Ρήξη καταθέτει ξεκάθαρες θέσεις ➤ shorturl.at/gqEFO
Καμία εξόρυξη, κανένας αγωγός, όλα τα ορυκτά καύσιμα να παραμείνουν στα έγκατα της γης
Ανανεώσιμες Πηγές Ενέργειας (ΑΠΕ) με δημόσιο κοινωνικό έλεγχο, σχεδιασμό και διαβούλευση με την τοπική κοινωνία
Η Ελλάδα να γίνει το Μεσογειακό Κέντρο Παραγωγής και ∆ιανομής Πράσινου Υδρογόνου
220.000 ΜικροΜεσαίες επιχειρήσεις στην χώρα έβαλαν λουκέτο την τελευταία μνημονιακή δεκαετία. Απαιτούμε την ουσιαστική στήριξη των ΜικροΜεσαίων επιχειρηματιών, αυτών που ακόμη και σήμερα, με αιματηρές απώλειες, απασχολούν εννέα στους δέκα εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα.
____________________________________
Διαβάστε περισσότερα
«Νιώθω ντροπή απέναντι στον πελάτη να του ζητάω πέντε ευρώ για ένα σάντουιτς και από τη στιγμή που δεν μπορώ να πουλήσω το προϊόν όπως πρέπει για να είναι βιώσιμη η επιχείρηση πήρα την απόφαση να το κλείσω και να αποχωρήσω ύστερα από 24 χρόνια στη εστίαση και πέντε μαγαζιά στην πλάτη. Με πάνω από 60 άτομα προσωπικό συνολικά σε όλα αυτά τα μαγαζιά. Εύχομαι σε όλους καλή δύναμη σε όλα αυτά που θα έρθουν γιατί τα δύσκολα δεν ήρθαν ακόμα ..Μην πουλήσετε την Ψυχή σας στο σύστημα, την Ψυχή μας θέλουν και για αυτό γίνονται όλα προστατέψτε Την με κάθε κόστος. Τίποτα δεν μας ανήκει εδώ μόνο η Ψυχή μας»
26/5/2023 Ιδιοκτήτης επιχείρησης εστίασης στη Θεσσαλονίκη
Την προηγούμενη δεκαετία 220.000 ΜικροΜεσαίες επιχειρήσεις στην χώρα έβαλαν λουκέτο, σηματοδοτώντας την απώλεια 800.000 θέσεων εργασίας, σύμφωνα με τα στοιχεία της Κεντρικής Ευρωπαϊκής Τράπεζας.
Ωστόσο ακόμη και σήμερα, οι Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις που άντεξαν, θέτοντας στις περισσότερες των περιπτώσεων την πρώτη και βασική κατοικία τους υποθήκη για την πρόσβασή τους στον Τραπεζικό δανεισμό, απασχολούν το 87% των εργαζομένων στον ιδιωτικό τομέα.
Ούτε λίγο ούτε πολύ, 9 στους δέκα εργαζόμενους απασχολούνται σήμερα στο 96,4% των μικρών επιχειρήσεων στην χώρα. Αυτόν τον τομέα που χαρακτηρίστηκε υπερτροφικός από τους “θεσμούς” όταν την ίδια ώρα σύμφωνα με στοιχεία της Ευρωπαϊκής Επιτροπής στην Ε. Ε το 91-94% των επιχειρήσεων χαρακτηρίζονται ως ΜικροΜεσαίες.
Από το σύνολο όμως των 400.000 επιχειρήσεων Φυσικών και Νομικών Προσώπων επαγγελματοβιοτεχνών, μόλις 49.500 επιχειρήσεις- μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι -έχουν την δυνατότητα πρόσβασης στον Τραπεζικό δανεισμό και με χαμηλά μάλιστα επιτόκια.
Οι ΜικροΜεσαίες επιχειρήσεις αποκλείστηκαν εξ ολοκλήρου από το Ταμείο Ανάκαμψης ενώ μόλις το 6,5% εξ αυτών ενδέχεται να μπορέσει να ενταχθεί στο ΕΣΠΑ.
Στην πλειονότητα τους οι ΜικροΜεσαίες επιχειρήσεις, αυτές που αποτελούν την “ραχοκοκαλιά της Ελληνικής Οικονομίας”, χαρακτηρίστηκαν ως “ζόμπι” και υπεύθυνες για την χαμηλή παραγωγικότητα και την φοροδιαφυγή στη χώρα.
Προφανώς για τους συντάκτες της γνωστής έκθεσης Πισσαρίδη, που αφορούσε στον αναπτυξιακό χάρτη της χώρας και της αξιοποίησης των πόρων του Ευρωπαϊκού Ταμείου Ανάκαμψης, οι μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι και οι πολυεθνικές που δραστηριοποιούνται στη χώρα, ταλανίζονται μέσω των τριγωνικών συναλλαγών και της εξοντωτικής φορολόγησης τους στις Νήσους Κέιμαν!
Οι Μικρομεσαίες Επιχειρήσεις στη χώρα ύστερα από μια δεκαπενταετία οικονομικής κρίσης,μνημονιακού στραγγαλισμού και μιας πανδημίας που εν Ελλάδι έλαβε τη μορφή ενός από τα σκληρότερα lockdown, βρίσκονται σήμερα αντιμέτωποι όχι μόνο με το εξοντωτικό ενεργειακό κόστος, όχι μόνο με τα “κόκκινα” δάνεια των επιχειρήσεων τους και τον κίνδυνο απώλειας της κύριας και πρώτης κατοικίας τους αλλά και με την απώλεια της ασφαλιστικής κάλυψης τους αφού σύμφωνα με τον ΕΦΚΑ από πρώτη Ιουνίου όσοι εκ των ελεύθερων επαγγελματιών δεν πλήρωσαν ή ρύθμισαν τα χρέη τους χάνουν την ιατροφαρμακευτική τους περίθαλψη.
Και γιατί συνέβη αυτό; Διότι η νομοθετική ρύθμιση για την εξόφληση των χρεών τους δεν συμπεριέλαβε τα χρέη που δημιουργήθηκαν κατά τη διάρκεια της πανδημίας και συγκεκριμένα τα χρέη που δημιουργήθηκαν από 1/11/2021 και μετά με αποτέλεσμα εννέα στους δέκα επαγγελματοβιοτέχνες να μένουν εκτός συστήματος ρύθμισης χρεών.
Το ΜέΡΑ 25- Συμμαχία για τη Ρήξη δηλώνει τη στήριξή του στους ΜικροΜεσαίους επαγγελματίες που αντιμετωπίστηκαν με εχθρότητα από όλες τις μνημονιακές κυβερνήσεις προς όφελος των αρπακτικών των επιχειρηματικών ομίλων.
Απαιτεί την κατάργηση του Ηρακλή , που ταΐζει με πρώτες κατοικίες και μικρομάγαζα τα αρπακτικά ταμεία και προτείνει την ίδρυση του ΟΔΥΣΣΕΑ shorturl.at/mJPRS – της δίκαιης και αποτελεσματικής δημόσιας εταιρείας διαχείρισης ιδιωτικού χρέους.
Το ΜέΡΑ25-Συμμαχία για τη Ρήξη απαιτεί την ουσιαστική στήριξη των ΜικροΜεσαίων επιχειρηματιών, αυτών που ακόμη και σήμερα με αιματηρές απώλειες, απασχολούν εννέα στους δέκα εργαζόμενους στον ιδιωτικό τομέα.
Διότι η αγωνιώδης έκκληση του ιδιοκτήτη της εστίασης στη Θεσσαλονίκη, όπως και όλων των ΜικροΜεσαίων πρέπει να ακουστεί και όχι τα φληναφήματα περί της επενδυτικής βαθμίδας της χώρας.
Το ΜέΡΑ25 – Συμμαχία για τη Ρήξη έδωσε τον αγώνα μέσα και έξω από την βουλή υπέρ των αρχών του ανθρωπισμού και του ορθολογισμού. Πολλοί ταυτίστηκαν με την προσπάθειά μας να αντιμετωπίσουμε τα προβλήματα της κοινωνίας μας που εμείς θεωρούμε θεμελιώδη, αλλά δυστυχώς αυτή η προσπάθεια δεν έγινε γνωστή σε μεγάλη μερίδα λόγο του αποκλεισμού μας από τα ψηφιακά μέσα προβολής.
Δυστυχώς το αποτέλεσμα είναι μια συντριπτική ήττα των προοδευτικών δυνάμεων. Σεβόμενοι την βούληση του Ελληνικού λαού και αφού κάνουμε την αυτοκριτική μας θα συνεχίσουμε τον αγώνα ενάντια στην λεηλασία των πολιτών και τον σκοταδισμό που έχει επιβληθεί στην χώρα μας. Οφείλουμε να συζητήσουμε την “επόμενη μέρα”.
Σύντομη επίσκεψη σήμερα των υποψηφίων Βουλευτών Αχαΐας του ΜέΡΑ25 Συμμαχία για τη Ρήξη Διαμαντόπουλου Παναγιώτη και Μπεκατώρου Αργυρώ στο Επιστημονικό Πάρκο Πατρών (ΕΕΠ), μιας “θερμοκοιτίδας” νέων επιχειρήσεων υψηλής τεχνολογίας υπό την εποπτεία της Γενικής Γραμματείας Έρευνας και Καινοτομίας (ΓΓΕΚ).
Στο ΕΠΠ στεγάζονται περίπου 40 εταιρείες, ένα Ερευνητικό Ινστιτούτο και απασχολούνται ~150 εργαζόμενοι υψηλού επιστημονικού επιπέδου σε τομείς Πληροφορικής, Μικροηλεκτρονικής, ΑΠΕ και Βιοεπιστημών. Στο ΕΠΠ είχαν την καλοσύνη να μας ξεναγήσουν ο πρόεδρος κ. Βασίλειος Λουκόπουλος, και ο υπεύθυνος της εταιρείας NewDrug, κ. Ιωάννης Ματσούκας, τους οποίους και ευχαριστούμε.
cof
Στρατηγικός στόχος του ΕΠΠ είναι η καινοτομική επιχειρηματικότητα, την οποία και επικροτούμε ως μοχλό ανάπτυξης της ΠΔΕ και ανάσχεσης του brain drain. Δηλώσαμε ωστόσο και την αντίθεσή μας στην αποκλειστική εκμετάλλευση των επιστημονικών επιτευγμάτων προς κερδοσκοπικό όφελος μεγάλων μονοπολειακών εταιρειών, όταν υπάρχει τέτοιου είδους εξάρτηση με τις νεοφυείς επιχειρήσεις.
Παγκόσμια Ημέρα Περιβάλλοντος: Ενάντια στις καταστροφικές αντιοικολογικές πολιτικές και στο πράσινο ξέπλυμα, το 
Καμία εξόρυξη, κανένας αγωγός, όλα τα ορυκτά καύσιμα να παραμείνουν στα έγκατα της γης
