3 πηγές αισχροκέρδειας των τραπεζών αλλά ο κ. Μητσοτάκης ξεκαθαρίζει από το Λονδίνο ότι δεν σκοπεύει και να τις φορολογήσει!

Κανονικά οι Τράπεζες θα έπρεπε να διοργανώσουν ένα πλουσιοπάροχο «Thanksgiving» προς τον Πρωθυπουργό-Προστάτη τους, που φρόντισε να ξεκαθαρίσει από το Λονδίνο ότι η γαλοπούλα τους θα εξακολουθήσει να είναι παχιά και χορταστικότατη!

Να επιβραβεύσει δηλαδή αυτούς που αισχροκερδούσαν και δεν μετέφεραν την ρευστότητα της ΕΚΤ προς τη χώρα μας για να την «τσεπώσουν», κατά το κοινώς λεγόμενο, υπεξαιρώντας δηλαδή τα spreads και επιστρέφοντας στην συνέχεια την δήθεν «πλεονάζουσα ρευστότητα» που λίμναζε ακόμα και την περίοδο της πανδημίας στις ελληνικές συστημικές τράπεζες, προς την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα .

Τους ίδιους που, με το που αυξήθηκαν τα επιτόκια της ΕΚΤ, αύξησαν κατά 400 εκατομμύρια ευρώ (ενδέχεται να φτάσουν και τα 530 εκατ. ευρώ) τους τόκους που καλούνται να πληρώσουν οι δανειολήπτες στη χώρα μας για τα στεγαστικά τους δάνεια, την ώρα που όμως δεν υπάρχει καμία αντίστοιχη αύξηση των επιτοκίων στις αποδόσεις για τις καταθέσεις των καταναλωτών!

Οι με το αίμα του Ελληνικού λαού ανακεφαλαιοποιημένες Τράπεζες δηλαδή, που ενώ δεν έχουν αυξήσει τα επιτόκια των καταθέσεων και απολαμβάνουν χωρίς κόστος και με σαφή κέρδη, άφθονη ρευστότητα, έχουν τρεις πηγές αισχροκέρδειας:

  • Πρώτα από την ρευστότητα της ΕΚΤ,
  • έπειτα από την μη αύξηση των επιτοκίων των καταθετών
  • και τέλος, από το μονοπώλιο του συστήματος συναλλαγών, πολύ συχνά με απίστευτες χρεώσεις, σαν αυτές που θέλει δήθεν να εκλογικεύσει ο κ. Μητσοτάκης, χωρίς όμως να τις φορολογήσει κιόλας, όπως έκανε η Ισπανία φερ’ ειπείν.

Αυτό το στίγμα έδωσε ο Πρωθυπουργός από το Λονδίνο, ξεκαθαρίζοντας πως δεν θα υπάρξει καμία περαιτέρω φορολόγηση των τραπεζικών κερδών σε αντίθεση με όσα είχαν διατυπωθεί τις προηγούμενες ημέρες από επιτελάρχες της Κυβέρνησής του, ερωτώμενος σχετικώς, και σε αντίθεση με όσα προχωρούν άλλες Κυβερνήσεις στην ΕΕ. Κι όλα αυτά την ώρα που είναι παράλληλα γνωστό πως η Μητσοτάκης Α.Ε. δεν σκοπεύει να προβεί και σε καμία προστασία των δανειοληπτών.

Το μόνο που ψέλλισε επί της ουσίας o κ. Μητσοτάκης από το Λονδίνο, είναι πως η Κυβέρνηση θα ζητήσει, εμμέσως πλην σαφώς, την εκλογίκευση των τιμολογήσεων των υπηρεσιών των τραπεζών! Τόσο θαρραλέο το Επιτελικό Παρακράτος με τις συστημικές τράπεζες που αισχροκερδούν. Γι’ αυτό το ΜέΡΑ25 μιλάει για «Μητσοτάκης Α.Ε.» και μια Κυβέρνηση ολιγαρχικών συμφερόντων και μετόχων. Εκεί οδηγεί το «ναι σε όλα».

Πρέπει να μπει, εδώ και τώρα, ένα τέλος σε αυτή την αισχροκέρδεια των τραπεζών που έχουν ανακεφαλαιοποιηθεί ουκ ολίγες φορές από τους φορολογούμενους, τους οποίους μαζί με τα αρπακτικά πετάνε έξω από τα σπίτια και τα μαγαζιά τους. Να φορολογηθούν και να λογοδοτήσουν οι τράπεζες για όλα αυτά τα αδιανόητα πράγματα (παρακράτηση της ρευστότητας της ΕΚΤ, άρνηση αύξηση των επιτοκίων των καταθέσεων κλπ).  Να σταματήσουν να έχουν το μονοπώλιο των συναλλαγών με ένα σύστημα δημοσιονομικών συναλλαγών, το «Δήμητρα».

Δύο παραδείγματα πώς, με #επιδόματα και ψευτο-πλαφόν, η «#ΜητσοτάκηςΑΕ» κατά-χρεώνει το λαό υπέρ των ολιγαρχών #ρευμα #ακριβεια #ενεργεια

Ολόκληρο το άρθρο στο theopinion.gr👇

Τόσο ο λαός μας όσο και οι απανταχού χρηματιστές, οι κυνικοί παίκτες των αγορών, το έχουν τούμπανο αλλά κυβέρνηση, αξιωματική αντιπολίτευση και #ΜΜΕ επιμένουν να το έχουν κρυφό καμάρι: Ένα αδύναμο, πτωχευμένο κράτος που ζει με δανεικά από μια Κεντρική Τράπεζα που αυξάνει τα επιτόκια και καραδοκεί για νέες λιτότητες, επιδοτεί με δανεικά τον κόσμο για να μην σταματήσει την αισχροκέρδεια της ολιγαρχίας. Αυτή είναι η σημερινή Ελλάδα.

Δύο χαρακτηριστικά παραδείγματα:

Παράδειγμα 1ο: Η απάτη με το πλαφόν της χονδρικής τιμής και της επιδότησης της λιανικής τιμής του ηλεκτρικού ρεύματος

Την 6η Ιουλίου, η κυβέρνηση ανακοίνωσε κάτι που έμοιαζε με την πρόταση του ΜέΡΑ25: διαφορετικό πλαφόν για μεγαβατώρες από υδροηλεκτρικά (€112) και από ΑΠΕ (€85) ενώ για λιγνιτικές μονάδες και μονάδες φυσικού αερίου καθορίστηκε πλαφόν μέσω αριθμητικού τύπου που υπολογίζει το μέσο κόστος. Δεν πάγωσε όμως το αμαρτωλό Χρηματιστήριο Ενέργειας που έως τότε καθόριζε την χονδρική τιμή. Εδώ έγκειται η ρίζα της απάτης. Ποια χονδρική τιμή νομίζετε ότι ισχύει τελικά; Π.χ. οι μεγαβατώρες που παράγει, από τα υδροηλεκτρικά η CVC-ΔΕΗ, πόσο τις χρεώνει; Τα €700 του Χρηματιστήριου; Ή τα €112 που είναι, λένε, το πλαφόν;

Κάνουν το εξής τραγελαφικό: Η CVC-ΔΕΗ εισπράττει τα €700 ανά μεγαβατώρα που «μαγειρεύουν» οι ολιγάρχες στο Χρηματιστήριο τους αλλά επιστρέφει στο κράτος €588, δηλαδή την διαφορά με το πλαφόν. Το κράτος, με την σειρά του, επιστρέφει αυτά τα €588 στους παρόχους ώστε, δήθεν, οι πάροχοι να μειώσουν την λιανική τιμή που πληρώνει ο πολίτης. Ναι, αλλά βασικός πάροχος είναι η CVC-ΔΕΗ! Το ίδιο και με τον κ. Μυτιληναίο, τον κ. Περιστέρη, τον κ. Λάτση και τον κ. Βαρδινογιάννη: Είναι και παραγωγοί και πάροχοι!

Η «Μητσοτάκης ΑΕ», με άλλα λόγια, παίρνει χρήματα από την μία τσέπη των ολιγαρχών αλλά τους τα επιστρέφει στην άλλη τσέπη! Χρειάζεται πολλή σκέψη ότι οι καταναλωτές δεν υπήρχε πιθανότητα να ωφεληθούν από αυτό! Να πως γίνεται να πήραν τον Αύγουστο €1,1δις από τους ιδιώτες αλλά και να χρειαστεί να φεσώνουν τον λαό δανειζόμενοι από την τρόικα €2δις κάθε μήνα για να επιδοτούν τους υπερ-φουσκωμένους υπέρ ολιγαρχών λογαριασμούς.

Παράδειγμα 2ο: Η απάτη των τραπεζών με τα δανεικά από την ΕΚΤ

Τα τελευταία χρόνια, στο πλαίσιο του προγράμματος TLTRO III, η ΕΚΤ δάνεισε 50,8 δις στις τέσσερεις τράπεζες: Alpha Bank 13 δις, Εθνική 11,6 δις, Eurobank 11,7 δις και Πειραιώς 14,5 δις. Με ευρώ επιτόκιο ΜΕΙΟΝ 1%! Το υπέρογκο αυτό δάνειο είχε δήθεν στόχο να βοηθούν οι τραπεζίτες να δανείσουν τους μικρομεσαίους που δάνειο ακούνε και δάνειο δεν βλέπουνε. Και τί νομίζετε ότι έκαναν οι τραπεζίτες; Κράτησαν κάθε ένα από αυτά τα 51 δις ευρώ, αχρησιμοποίητα, στη Φρανκφούρτη – σ’ ένα λογαριασμό της ΕΚΤ όπου έπαιρναν επιτόκιο -0,5%, κερδίζοντας οι αθεόφοβες μισό τα εκατό επιτόκιο.

Προσέξτε τι σημαίνει αυτό: Οι τραπεζίτες τους οποίους

●ανακεφαλαιοποίησαν με δανεικά από την τρόικα οι πολίτες τουλάχιστον 2 φορές

●το ευρωσύστημα τους πληρώνει να δανείζονται

●επιτρέπει να ιδρύουν αρπακτικά ταμεία στα οποία περνάνε τα κόκκινα δάνεια του κοσμάκι σε εξευτελιστικές τιμές,

σε αυτούς τους ίδιους τραπεζίτες δόθηκαν δάνεια €51 δις για τους μικρομεσαίους τα οποία δεν τα απέδωσαν στους μικρομεσαίους για να κερδίσουν σίγουρα χρήματα από την ΕΚΤ και – σαν να μην έφτανε αυτό – η «Μητσοτάκης ΑΕ» τους δίνει κι όλα τα δις του Ταμείου Ανάκαμψης ώστε ούτε από αυτά να μην πάρει δεκάρα τσακιστή ο μικρομεσαίος.

Αυτά είναι μόνο δύο παραδείγματα του είδους καθαρής απάτης στην οποία επιδίδονται σήμερα τρόικα, έλληνες ολιγάρχες και «Μητσοτάκης ΑΕ» – με τον ΣΥΡΙΖΑ και το ΠΑΣΟΚ να σφυρίζουν αδιάφορα. Αποτέλεσμα είναι μια χώρα που οι πολλοί καταληστεύονται από τους ολιγάρχες με τις πλάτες ενός πολιτικού συστήματος που, για να μην επαναστατήσουν οι πολλοί, τους επιδοτεί με δανεικά έως ότου, μετεκλογικά, και αφού σχηματιστεί η επόμενη καθεστωτική κυβέρνηση, τους χτυπήσει με νέα χαράτσια, νέες περικοπές, νέες επιδρομές στην μισθωτή εργασία.

Αυτός είναι ο λόγος που η φωνή του ΜέΡΑ25 μέσα κι έξω από τη #Βουλή και είναι απαραίτητη και δυναμώνει καθημερινά.

Γιάνης Βαρουφάκης: Κοινωνική πολιτική χωρίς ρήξη δεν είναι εφικτή

Κύριε Πρωθυπουργέ, εμένα τουλάχιστον με πείσατε. Πείστηκα ότι μπροστά στην κοινωνική εξαθλίωση προσχωρήσατε κι εσείς σε μια σχολή σκέψης του σοσιαλισμού. Μιλήσατε για το δίκαιο του εργάτη που είναι ο νόμος. Βέβαια, η σοσιαλιστική σχολή σκέψης στην οποία προσχωρήσατε είναι αυτή του Ντόναλντ Τραμπ ο οποίος πιστεύει στο κούρεμα των δικών του χρεών, πιστεύει στη στήριξη με ζεστό δημόσιο χρήμα ανθρώπων σαν αυτόν και της τάξης του και βεβαίως στην άτεγκτη αγοραία εκμετάλλευση για τους πολλούς στους οποίους βεβαίως αναγνωρίζετε εσείς και οι σύντροφοί σας της σοσιαλιστικής σχολής σκέψης το δικαίωμα των εργαζόμενων στην απόλυτη κατάρρευση και εξαθλίωση.

Κύριε Πρωθυπουργέ, σοβαρολογώντας τώρα, ξεκινάμε μια προεκλογική περίοδο. Επιλέξατε το πιο αδύναμο σημείο της Κυβέρνησής σας, την κοινωνική πολιτική, γιατί φαντάζομαι πως οι σύμβουλοί σας σας είπαν ότι η καλύτερη άμυνα είναι η επίθεση στον τομέα στον οποίο πάσχετε. Και ήρθατε εδώ με μια σειρά από μέτρα τα οποία έχετε εφαρμόσει, τα οποία θα εφαρμόσετε, τα οποία θεωρείτε ότι μπορούν να πουληθούν στην κοινή γνώμη ως κοινωνική πολιτική. Είναι λίγο σαν μια ύαινα να σου κάνει μάθημα περί χορτοφαγίας ή ο δράκουλας να σου κάνει μάθημα περί αιμοδοσίας ή κάπως έτσι.

Όμως, έχει μεγάλη σημασία επικοινωνιακά ότι το κάνετε πάρα πολύ καλά. Λίγο υποτονικός ήσασταν σήμερα, γι’ αυτό, κύριε Πρόεδρε, δεν θα εξαντλήσω τον χρόνο μου. Θέλω να ακούσω τι θα πείτε στη δευτερολογία σας, γιατί φαντάζομαι ότι το ενδιαφέρον θα είναι εκεί. Ελπίζω να προκηρύξετε εκλογές. Ελπίζω τουλάχιστον να τις ανακοινώσετε, γιατί αλλιώς μας κουβαλήσατε εδώ για να βαφτίσετε το κρέας ψάρι. Ωραία, ξέρουμε ότι μπορείτε να το κάνετε. Έχετε λογογράφους που μπορούν να το κάνουν.

Όμως, θα μιλήσω πολύ συγκεκριμένα. Την ώρα που μιλάτε για κοινωνική πολιτική, έχουμε πραγματική κοινωνική πολιτική αυτήν τη στιγμή στην Ελλάδα εδώ και πάρα πολύ καιρό, ιδίως τους τελευταίους μήνες με την ακρίβεια. Έχουμε τουλάχιστον 5 δισεκατομμύρια τα οποία έχουν πάει από τους πολίτες και από το Δημόσιο στον κ. Βαρδινογιάννη, στον κ. Λάτση, στον κ. Περιστέρη, στον κ. Μυτιληναίο, στη CVC, σε όλους εκείνους οι οποίοι αυτή τη στιγμή χρησιμοποιούν ως τεράστια ευκαιρία πλουτισμού την ακρίβεια. Διότι, όταν οι τιμές του σούπερ μάρκετ ανεβαίνουν για τα βασικά είδη 25% αλλά ο πρωτογενής τομέας εισπράττει αύξηση 7%, αυτό είναι αισχροκέρδεια του σουρπερμακετά, όταν η μέση τιμή της ενέργειας αυξάνεται πολύ γρηγορότερα από ό,τι η τιμή του φυσικού αερίου είναι αισχροκέρδεια του συγκεκριμένου.

Αυτό είναι κοινωνική πολιτική. Παίρνουμε από τους πολλούς και δίνουμε στους λίγους. Είναι η σχολή του σοσιαλισμού του Ντόναλντ Τραμπ. Δεν υπάρχει καμία αμφιβολία ότι λέτε αυτό που κάνετε και κάνετε αυτό που εννοείτε.

Είπατε, όμως -και εδώ πραγματικά πρέπει να σας βγάλω το καπέλο για το θράσος σας- για τον κατώτατο μισθό, κύριε Μητσοτάκη. Είπατε ότι πήγε από τα 650 στα 713 ευρώ, δηλαδή 9,6% αύξηση. Ποια είναι η επίσημη αύξηση του πληθωρισμού; Είναι 12%. Με άλλα λόγια, μειώθηκε ο κατώτατος μισθός. Και μάλιστα -και εδώ σας προκαλώ και εσάς και τους συμβουλάτορές σας και την ΕΛΣΤΑΤ να καταδείξετε πού έχω λάθος- τα είδη βασικής ανάγκης στο καλάθι του νοικοκυριού, που ζει με τον κατώτατο μισθό, τους τελευταίους δεκαοκτώ μήνες έχει αυξηθεί κατά μέσον όρο 26%. Αυτό σε πραγματικούς όρους είναι σαν ο κατώτατος μισθός από 650 που τον πήρατε να είναι σήμερα 485 ευρώ. Και έρχεστε να το γιορτάσετε. Να σας δοξάσουμε, τι να κάνουμε;

Κύριε Μητσοτάκη, η ευαισθησία και η αλληλεγγύη μιας οποιασδήποτε χώρας, γιατί μιλήσατε και περί αλληλεγγύης, κρίνεται από το πώς συμπεριφερόμαστε στους πιο αδύναμους ανθρώπους. Έχουμε εκατοντάδες χιλιάδες ανθρώπους με ειδικές ανάγκες, ΑμΕΑ, ανάπηρους με 313 ευρώ τον μήνα. Αυτό είναι ντροπή μας, όλων μας, όχι μόνο δική σας, και ημών.

Εμείς λέμε το εξής: Ενδιαφέρεστε πραγματικά για τον κατώτατο μισθό; Ενδιαφέρεστε πραγματικά για τους πιο αδύναμους των συμπολιτών μας; Γιατί δεν εισάγετε αυτόματη τιμαριθμική αναπροσαρμογή αναδρομικά γι’ αυτούς τους ανθρώπους;

Δεν μιλάμε για όλους τους μισθούς. Μιλάμε γι’ αυτούς τους ανθρώπους, μιλάμε για τον κατώτατο μισθό. Δεν το κάνετε, γιατί για εσάς η κοινωνική πολιτική είναι μόνο ένα προπέτασμα καπνού που κρύβει την αντικοινωνική, εξαθλιωτική πολιτική της Νέας Δημοκρατίας.

Κύριε Μητσοτάκη, είπατε –και πραγματικά σας βγάζω το καπέλο τρίτη φορά σήμερα- ότι δεν θα μείνει καμία ώρα δεδουλευμένη απλήρωτη. Σήμερα το πρωί γύρισα από την Κρήτη. Χθες μιλούσα με υπαλλήλους στον χώρο του επισιτισμού και των ξενοδοχείων. Έχετε μιλήσει εσείς μ’ αυτούς τους ανθρώπους; Δεν λέω για τους ξενοδόχους. Μιλάω για το προλεταριάτο, γι’ αυτούς που εργάζονται μέρα-νύχτα στις κουζίνες, στα δωμάτια, στους διαδρόμους, στα υπόγεια και κοιμούνται πολύ συχνά στα κοντέινερς έξω από τα ξενοδοχεία. Έχετε μιλήσει με αυτούς τους ανθρώπους; Λέτε ότι οι εργαζόμενοι θα συναποφασίζουν με τους εργοδότες τα ρεπό και τις άδειές τους. Δεν έχουν ένα ρεπό αυτοί οι άνθρωποι, ούτε ένα για δείγμα σε αυτή τη χώρα που ζούμε, όχι στο δικό σας παράλληλο σύμπαν. Είναι άπειρες οι απλήρωτες ώρες.

Θέλω  να σας μεταφέρω και μια άλλη περίπτωση από το Ρέθυμνο -όπου είμαι σίγουρος ότι δεν ισχύει μόνο για το Ρέθυμνο- με την οποία ήρθα αντιμέτωπος προχθές.

Κύριε Πρωθυπουργέ, γνωρίζετε ότι αυτή τη στιγμή ζητάνε τα 500 ευρώ της περιόδου της πανδημίας πίσω από εκατοντάδες ανθρώπους -μόνο μέσα στο Ρέθυμνο- γιατί στη σύμβαση έργου που είχαν δεν ήταν ξενοδοχοϋπάλληλοι, αλλά ήταν υπάλληλοι ξενοδοχείου και άρα δεν είχαν το δικαίωμα. Οπότε, τους ζητάτε 2.000 ευρώ μαζεμένα πίσω και τους στερείτε και το δικαίωμα στο επίδομα ανεργίας. Και μιλάτε για κοινωνική πολιτική στη μεταιχμιακή περίοδο μεταξύ πανδημίας και ακρίβειας;

 Μιλάτε για στεγαστική πολιτική. Στη χώρα του Ηρακλή μιλάτε για στεγαστική πολιτική; Στη χώρα που έρχεται ένα ταμείο από το Ντέλαγουερ με φιλαράκια σας τα οποία είναι μέτοχοι και αγοράζουν για 3.000 ένα δάνειο των 100.000 και σπρώχνουν τον άνθρωπο αυτόν να το βγάλει στο σφυρί; Ό,τι και να βγάλουν πάνω από τις 10.000 είναι το μεγαλύτερο ποσοστό κέρδους προσόδου στον κόσμο. Θα τα βγάλουν αυτά μέσα από τον πλειστηριασμό, θα τον πετάξουν στον δρόμο αυτόν, αυτήν και τις οικογένειες τους, από το μικρομάγαζό τους, και τα χρήματα αυτά δεν θα μείνουν καν στη χώρα, θα πάνε στα Cayman Islands και το ξέρετε. Γι’ αυτό υπάρχουν αυτά τα ταμεία. Και μιλάτε εσείς για στεγαστική πολιτική.

Μιλήσατε για τους συνταξιούχους εσείς που συμμετείχατε σε διάφορες κυβερνήσεις του μνημονιακού μπλοκ. Και τι κάνατε; Κουρέψατε τα ομόλογα των ταμείων με το εγκληματικό PSI. Πήγατε τα όρια συνταξιοδότησης στα εξήντα επτά έτη. Ουρλιάζατε εδώ μέσα, όταν διαπραγματευόμασταν το πρώτο εξάμηνο του 2015: «Δώστε τους το ΕΚΑΣ, υπογράψτε ό,τι σας λέει ο Ντάισελμπλουμ».

Δώσατε το ΕΚΑΣ και κάνατε και άλλα. Δώσατε την περιουσία του ΕΦΚΑ σε ιδιώτες. Είναι πολύ μεγάλη η λίστα. Και σήμερα έρχεστε να μιλήσετε για τους συνταξιούχους και θυμηθήκατε όταν μας έκλεισε ο Ντράγκι τις τράπεζες. Για να είμαστε ξεκάθαροι, με κλειστές τράπεζες πήγαμε στο δημοψήφισμα και με κλειστές τράπεζες ο ελληνικός λαός μάς έδωσε το 62%. Μην το ξεχνάτε αυτό. Το ξέρω ότι σας τσούζει και σας πονάει. Όμως, τις τράπεζες τις έκλεισε ο Ντράγκι και είναι αποδεδειγμένο. Ξέρετε πολύ καλά ότι είμαι στα ευρωπαϊκά δικαστήρια με τον Ντράγκι, γιατί παραδέχτηκε ότι είχε πάρει γνωμοδότηση από ιδιωτικό νομικό γραφείο για να δει τον Απρίλιο κατά πόσον ήταν νόμιμο το ότι μας έκλεισε τις τράπεζες. Πρόκειται για μια γνωμοδότηση με δικά μας λεφτά την οποία δεν μας τη δείχνει και ξέρετε γιατί δεν μας τη δείχνει. Γιατί δεν λέει αυτά που θέλετε να λέει η γνωμοδότηση. Λέει: Πρώτον, ότι μας τις έκλεισε και, δεύτερον, ότι παρανόμησε σύμφωνα με το ευρωπαϊκό δίκαιο. Και εσείς κλαίγεστε για το γεγονός ότι οι συνταξιούχοι μπορούσαν να πάρουν μόνο 60 ευρώ την ημέρα από τα ATM.

Ναι, όντως, αυτή η επιβολή των capital controls από την Κεντρική Τράπεζα ήταν μια τρομοκρατική κίνηση της Φρανκφούρτης απέναντι στους Έλληνες και τις Ελληνίδες, με εσάς να ουρλιάζετε και να του λέτε: «Ναι, βάστα Ντράγκι». Αυτό κάνατε.

Τώρα έρχεστε να κλαφτείτε για τα 60 ευρώ που παίρνανε οι συνταξιούχοι από τα ΑΤΜ τότε, την ώρα που εσείς δίνετε voucher των 13 και 20 ευρώ εν μέσω μιας ακρίβειας που έχει γονατίσει τους συνταξιούχους και τους έχει γονατίσει σε βαθμό που η ιδέα των 60 ευρώ την ημέρα να τους φαίνεται ένα πάρτι.

Και τώρα έρχομαι στο αποκορύφωμα το θράσους σας, κύριε Πρωθυπουργέ. Θα μας πείτε εσείς για κοινωνική ένταξη των τσιγγάνων; Εσείς; Δεν ντρέπεστε; Το 2001-2008 υπήρξε ένα πρόγραμμα -δεν ξέρω αν το ξέρετε, πληροφορηθείτε το- από την Κυβέρνηση Σημίτη, το οποίο συνέχισε και επί Κώστα Καραμανλή. Ήταν ένα πρόγραμμα που χορηγήθηκαν εννέα χιλιάδες στεγαστικά δάνεια με την εγγύηση του Ελληνικού Δημοσίου, με καθαρά κοινωνικά και όχι χρηματοοικονομικά κριτήρια, σε τσιγγάνους.  Αναφέρομαι σε τσιγγάνους και όχι σε Ρομά, γιατί μας έχουν ζητήσει οι τσιγγάνοι να αναφερόμαστε σε αυτούς ως τσιγγάνοι.

Σήμερα τους πετάτε στο δρόμο. Η Κυβέρνησή σας και οι τράπεζες αρνείστε ότι τα κοινωνικά κριτήρια ήταν αυτά τα οποία αποφάσιζαν για το αν θα υπάρξουν αυτά τα στεγαστικά δάνεια. Σήμερα Κυβέρνηση και τραπεζίτες τους πάτε σε έξωση και σε πλειστηριασμούς γιατί αρνείστε ότι αυτή η παροχή των στεγαστικών ήταν στο πλαίσιο κοινωνικής πολιτικής ένταξης και τους λέτε: Δεν μπορείτε να πληρώσετε, θα βγείτε έξω. Και έρχεστε σήμερα, προεκλογικά, να μιλήσετε για κοινωνική ένταξη των τσιγγάνων; Σας εγκαλούμε, κύριε Πρωθυπουργέ.

Κακοποίηση γυναικών! Ο κ. Μητσοτάκης μιλάει για κακοποίηση γυναικών. Ποιος; Ο Πρωθυπουργός που έφερε το επαίσχυντο νομοσχέδιο για την υποχρεωτική συνεπιμέλεια, με το οποίο εγκλώβισε γυναίκες και παιδιά σε κακοποιητικά περιβάλλοντα. Και μιλάτε εσείς για τις γυναίκες; Στο όνομα και στη μνήμη της κυρίας Μαριέττας Γιαννάκου, δεν δικαιούστε να μιλάτε γι’ αυτό, εσείς, κύριε Μητσοτάκη.

Ο Γκέμπελς είχε πει ότι ο καλύτερος τρόπος να πεις ένα μεγάλο ψέμα, είναι να το κάνεις τεράστιο και να το επαναλαμβάνεις συνέχεια. Εσείς λέτε πάρα πολλά μεγάλα ψέματα, τα οποία τα εντάσσετε σε ένα δαιμονικό μύθευμα, το οποίο επαναλαμβάνετε ξανά και ξανά.

Κύριε Μητσοτάκη, την 15η Δεκεμβρίου εδώ, σας είχα προειδοποιήσει: Μην ξαναμιλήσετε για το 2015, χωρίς να κάνετε αυτό που εμείς σας προτείναμε. Το οποίο τι ήταν; Αυτό που εσείς δεσμευτήκατε.

Κύριε Μητσοτάκη, σας κοιτάω στα μάτια. Στις 23 Φεβρουαρίου του 2016 βγάλατε ένα tweet ή δεν βγάλατε, το οποίο αυτολεξεί έλεγε: «Δεσμεύομαι για εξεταστική επιτροπή για την περίοδο Βαρουφάκη που μας οδήγησε σε κλείσιμο τραπεζών και capital controls»; Δικό σας ήταν, εκτός αν κάποιος σας χάκαρε τον λογαριασμό τότε. Δεν σας τον είχαν χακάρει, απλώς η δέσμευσή σας δεν αξίζει ούτε καν το tweet και τα ηλεκτρόνια με τα οποία γράφτηκε. Είστε αναξιόπιστος, κύριε Μητσοτάκη.

Στις 15 Δεκεμβρίου σας είπα να μην ξανατολμήσετε να μιλήσετε με τα ψέματά σας για το 2015 χωρίς να κάνετε εκείνη την επιτροπή. Και αν θέλετε να την κάνετε μόνο για την περίοδο του Ιανουαρίου-Ιουλίου του 2015, εγώ δεν έχω κανένα πρόβλημα. Δεν τολμάτε γιατί ξέρετε πολύ καλά τι θα βγει μέσα από αυτό. Δεν θα αναφερθώ στη συνέχεια. Θέλω να δω αν θα τολμήσετε να αναφερθείτε στη δευτερολογία σας. Το κρατώ για τη δική μου δευτερολογία.

Είπατε, όμως, κάτι το οποίο έχει πολύ μεγάλο ενδιαφέρον και νομίζω ότι και οι πολιτικοί επιστήμονες κάποια στιγμή θα το κοιτάξουν προσεκτικά. Είπατε, αν δεν κάνω λάθος: «Προτεραιότητά μου είναι οι πολίτες και ο λαός». Επιτρέψτε μου να σας πω πώς το εκλαμβάνω εγώ. Πόσοι ψηφίσουν σε αυτή τη χώρα; Γύρω στο 60% του λαού. Από αυτούς χρειάζεστε δηλαδή ένα 20% του λαού για να μπορείτε να ανανεώνεται την ολιγαρχική σας, πατριαρχική σας εξουσία. Αυτό σας ενδιαφέρει. Δηλώσατε ότι τελείωσε. Ο δήμος αποσπάται από τη δημοκρατία μονίμως, όταν λέτε ότι δεν με ενδιαφέρει ο λαός και με ενδιαφέρουν οι πολίτες αυτό λέτε. Συνάδει πλήρως με τον τρόπο με τον οποίον τα ολιγαρχικά καθεστώτα καταφέρνουν μέσα από περιοδικές εκλογές να αναπαράγονται. Ήταν ενδιαφέρον ότι κάνατε ουσιαστικά αυτή τη δήλωση.

Εγώ επιμένω: Αυτή η χώρα είναι από το 2010 ακυβέρνητη, από τότε που πτωχεύσαμε, αλλά ιδίως αυτή την περίοδο που μπήκαμε είναι απολύτως σωστό -και νομίζω ότι δεν διαφωνείτε ούτε στις κατά βάθος- ότι δεν λειτουργεί ούτε καν προσχηματικά η Κυβέρνηση. Σηκωθείτε παρακαλώ πάρα πολύ στην δευτερολογία σας και ανακοινώστε –μην τις προκηρύξετε- πότε προτίθεστε να κάνετε εκλογές. Εμείς στο ΜέΡΑ25 τις θέλουμε χτες.

Ο κ. Τσίπρας τις ζήτησε κι αυτός. Θέλω να απευθυνθώ στους φίλους και στις φίλες του ΣΥΡΙΖΑ. Κι εμείς ζητάμε εκλογές κι εσείς ζητάτε εκλογές. Εσείς γιατί τις ζητάτε; Ποιος είναι ο λόγος που τις ζητάτε; Τι θα κάνετε, δηλαδή, πέραν του να φύγει ένας ακόμα ξεζουμισμένος μνημονιακός Πρωθυπουργός; Αυτό έχει μια αξία βεβαίως. Όλοι οι πρωθυπουργοί που περνάνε οι μνημονιακές πολιτικές ξεζουμίζονται και μετά αποβάλλονται ως ξένα σώματα, από τον Γιώργο Παπανδρέου μέχρι τον Κυριάκο Μητσοτάκη. Πέραν αυτού, όταν θα πάρετε πάλι το Μαξίμου στα χέρια σας, τι θα κάνετε; Τι ακριβώς θα κάνετε;

ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ ΠΛΕΥΡΗΣ (Υπουργός Υγείας): Θα συνεργαστούνε μαζί σας.

ΓΙΑΝΗΣ ΒΑΡΟΥΦΑΚΗΣ: Κύριε Πλεύρη, με αυτό το πλευρό να κοιμάστε!

Ο κ. Τσίπρας δεσμεύτηκε και είπε σε ένα tweet το οποίο εμένα πραγματικά ως πολίτη, αν το πίστευα, θα χαιρόμουν πάρα πολύ. Διαβάζω είπε: «Τους σπόρους της χώρας μετεκλογικά δεν θα νέμονται δέκα μεγάλοι επιχειρηματικοί όμιλοι και αντίστοιχος αριθμός οικογενειών. Οι νταβατζήδες τέλος!». Έτσι είπε ο κ. Τσίπρας και πρόσθεσε κλείνοντας το tweet ότι «και σήμερα δεν είναι 2015 για να επιχειρήσουν ξανά να κρυφτούν πίσω από τη ζεστή αγκαλιά της τρόικας».

Φίλες και φίλοι του ΣΥΡΙΖΑ, άλλη μια αυταπάτη. Στη ζεστή αγκαλιά της τρόικας είμαστε μέσα χωμένοι. Εντάξει, δεν είναι τρόικα, είναι δυική πια. Είχε φύγει το ΔΝΤ, βαρέθηκε, κουράστηκε. Είμαστε στη σφιχτότατη αγκαλιά της Ευρωπαϊκής Κεντρικής Τράπεζας. Υπάρχει καμία αμφιβολία ότι είμαστε πιο πτωχευμένοι σήμερα από ποτέ; Από ό,τι ήμασταν το 2015, από ό,τι ήμασταν το 2012, από ό,τι ήμασταν το 2010; Κοιτάξτε τα ποσοστά χρέους, κοιτάξτε την ανοδική πορεία των επιτοκίων.

Ο μόνος λόγος για τον οποίο αυτή τη στιγμή τα επιτόκια μας είναι σχετικά ανοδικά – δεν είναι στο 10% τα spreads, αλλά είναι στο 2% ή στο 2,5%- είναι ότι τα αγοράζει η Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα κι έχει δηλώσει ότι θα συνεχίσει να τα αγοράσει.

Εσείς χαίρεστε μια χαρά γι’ αυτό. Δεν έχετε πρόβλημα. Υπερχρεώνετε τον ελληνισμό όπως το κάνατε και το 1991, όπως το κάνατε την περίοδο 2004-2008. Αυτή η δουλειά είναι της Νέας Δημοκρατίας. Κάθε φορά που έρχεται μια κυβέρνηση της Νέας Δημοκρατίας, το χρέος πάει στα ουράνια, την ώρα που εσείς παρουσιάζεστε ότι είστε οι θεματοφύλακες της πολιτικής ορθότητας του Υπουργείου Οικονομικών.

Ωραία, εσείς δεν καταλαβαίνετε ότι με το που προσπαθήσει ο Αλέξης Τσίπρας ξανά από το Μαξίμου να τα βάλει με τους δέκα νταβατζήδες -που δεν είναι καν δέκα, έξι είναι, αλλά τέλος πάντων- τα spreads θα πάνε στα ουράνια; Δεν καταλαβαίνετε ότι η Κεντρική Τράπεζα μας έχει στο χέρι πλήρως; Είμαστε πλήρως πτωχευμένοι. Όταν εξαρτάσαι απολύτως από την Ευρωπαϊκή Κεντρική Τράπεζα να παρανομείς σύμφωνα με το δικό της καταστατικό για να σου μετακυλήσει εσένα μη βιώσιμο χρέος, ανά πάσα στιγμή με ένα ψίθυρο ούτε καν της κυρίας Λαγκάρντ, αλλά του κλητήρα της κυρίας Λαγκάρντ, σου έχουν δημιουργήσει συνθήκες έλλειψης ρευστότητας και ασφυξίας, όπως το 2015.

Αυτή την αυταπάτη, όμως, τη μοιράζεστε διότι και οι δύο θα θέλετε να πείτε ότι έχουμε βγει από τα μνημόνια και τώρα προχωράμε μόνοι μας. Αυτή την αυταπάτη την πλασάρετε στον ελληνικό λαό.

Θυμάστε το Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης του ΣΥΡΙΖΑ του 2014; Αυτό είναι το δικό σας πρόγραμμα τώρα. Δηλαδή υπόσχεστε πράγματα τα οποία δεν θα μπορέσετε να κάνετε λόγω της οικονομικής κατάστασης στην οποία θα βρεθούμε, ελπίζοντας να μην χρειαστεί να τα κάνετε και άμα χρειαστεί θα πείτε: «Είπαμε και μια ανοησία», όπως είπαν και αυτοί εδώ στον ΣΥΡΙΖΑ.

Πρόγραμμα Θεσσαλονίκης έχετε εσείς στη Νέα Δημοκρατία. Εσείς στον ΣΥΡΙΖΑ τι πρόγραμμα έχετε; Πείτε μας. Δεν θα σας πω εγώ. Συντροφικά, φιλικά, με αγάπη, περιμένω να μου πείτε.

Αλλά, προσέξτε, τίποτα από αυτά που λέτε ότι πρέπει να γίνουν, παράδειγμα η προστασία της πρώτης κατοικίας δεν μπορεί να γίνει χωρίς κατάργηση του «ΗΡΑΚΛΗ»,  χωρίς ρήξη με την τρόικα. Δεν μπορεί να κάνετε αυτό το λάθος δεύτερη φορά. Δηλαδή μπορείτε να το κάνετε, αλλά αυτή τη φορά είμαστε εμείς, το ΜέΡΑ25. στη Βουλή να σας στηλιτεύσουμε.

Κλείνω, κύριε Πρόεδρε, για να κρατήσω και κάποια λεπτά -που θα μου δώσετε, ελπίζω- στη δευτερολογία, αν ο κ. Μητσοτάκης πει κάτι σοβαρό στη δική του δευτερολογία, για παράδειγμα αν θα προκηρύξετε εκλογές, αν μιλήσετε για το 2015, αν τολμήστε να το κάνετε πάλι χωρίς να έχετε κάνει την εξεταστική επιτροπή. Η ρήξη γίνεται κάθε μέρα, αγαπητές και αγαπητοί συνάδελφοι, εναντίον του λαού μας. Κάθε μέρα γίνονται ρήξεις εναντίον του λαού μας.

Εμείς είμαστε εδώ για να υπάρξει η προοπτική μιας λελογισμένης προοδευτικής πολιτικής ρήξης, εκείνης που δεν έγινε ποτέ, που δεν έγινε το 2015 γιατί ακυρώθηκε την τελευταία στιγμή. Γιατί αυτή η πολιτική ρήξη είναι η μόνη εφικτή απάντηση στην κρίση, στην ολιγαρχία, στην υποτέλεια, ακόμα και στην πατριαρχία. Είμαστε εδώ το ΜέΡΑ25. Και ξέρετε κάτι; Θα είμαστε και μετά τις εκλογές. Ξέρω ότι τόσο η Νέα Δημοκρατία όσο και ο ΣΥΡΙΖΑ προσεύχεστε κάθε βράδυ πριν κοιμηθείτε να μην μπει το ΜέΡΑ25 στη Βουλή.

Εμείς θα σας χαλάσουμε αυτές τις προσευχές, θα χαλάσουμε τη μετεκλογική σας αριθμητική, θα σας δημιουργήσουμε πρόβλημα. Το πολύ-πολύ να πρέπει να τα βρείτε. Έτσι κι αλλιώς, έχετε πιο πολλά κοινά μεταξύ σας, κύριε Μητσοτάκη και κύριε Τσίπρα, απ’ ό,τι έχετε με οποιοδήποτε άλλο. Τα ίδια μνημόνια εφαρμόζετε. Εφαρμόστε τα μαζί να τελειώνουμε. Κάντε ένα grant coalition γερμανικού στυλ.

Εμείς θα είμαστε εδώ πάντως για να σας στηλιτεύουμε. Και θα είμαστε εδώ επειδή ο λαός εκεί έξω έχει αρχίσει ξανά να το καταλαβαίνει. Τίποτα δεν έχει χαθεί. Τίποτα δεν είναι χαμένο. Γι’ αυτό τιμάμε το δημοψήφισμα, εκείνο το μεγαλειώδες «όχι», που είχαμε την έβδομη επέτειο χτες, το «όχι» που σας τρόμαξε τόσο πολύ. Το τιμάμε ως μια καλή αρχή που η ώρα της ήρθε να ολοκληρωθεί.

Γ. Βαρουφάκης: Είκοσι χρόνια ευρώ – Η εκτίμηση και ο προσανατολισμός του ΜέΡΑ25 για το νομισματικό ζήτημα

Μπορεί να είναι εικόνα κείμενο

Την Παραμονή Πρωτοχρονιάς το Eurogroup δημοσιοποίησε ανοικτή επιστολή προς τους πολίτες της Ευρώπης που δεν επιτρέπεται να περάσει στα ψιλά. Με την ευκαιρία της εικοστής επετείου της κυκλοφορίας του ευρώ, οι συνυπογράφοντες υπουργοί οικονομικών της ευρωζώνης μιλούν για το «κοινό μας νόμισμα»ωςσύμβολο που«μαρτυρεί την ενότητα που στηρίζει την Ένωσή μας» και «… της δέσμευσής μας να εξασφαλίσουμε ένα βιώσιμο μέλλον, με ευημερία και χωρίς αποκλεισμούς, για τις επόμενες γενιές». Χωρίς την παραμικρή αναφορά στην τερατώδη κρίση του ευρώ! Λες και, όλα αυτά τα χρόνια,ζούσαμεσε άλλο πλανήτη!

Απέναντι σε αυτή την επιστολή-μνημείο καθεστωτικής προπαγάνδας έχουμε υποχρέωση να τοποθετηθούμε όλες και όλοι. Να προβούμε στη δική μας αποτίμηση της εικοσαετίας του ευρώ και, βέβαια, σε εκτιμήσεις για το τι μέλλει και τι δέον γενέσθαι όσον αφορά το νομισματικό ζήτημα.

Το ευρώ απέτυχε σύμφωνα με τα κριτήρια των εμπνευστών του

Βασικό ζητούμενο της δημιουργίας του ευρώ ήταν η περίφημη «Σύγκλιση» που θα ερχόταν μέσω της κατάργησης (Α) του κόστους μετατροπής συναλλάγματος (π.χ. από μάρκα σε φράγκα και από φράγκα σε δραχμές) και (Β) του φόβου της υποτίμησης νομισμάτων (όπως η λιρέτα και η δραχμή). Πέντε ήταν, οι υποσχέσεις των εμπνευστών του ευρώ: (1) Ενίσχυση εμπορικών ροών. (2) Συγκλίνοντα βιοτικά επίπεδα. (3) Ηπιότερες οικονομικές κρίσεις. (4) Σταθερότητα τιμών. (5) Σύγκλιση του ρυθμού αύξησης της παραγωγικότητας Ελλάδας-Γερμανίας, Ολλανδίας-Ιταλίας κ.ο.κ.

Τα νούμερα είναι αμείλικτα: Ούτε μία από αυτές τις πέντε υποσχέσεις δεν τηρήθηκε! Αντίθετα, είναι ξεκάθαρο ότι η μέγιστη σύγκλιση επετεύχθη μεταξύ πλουσιότερων χωρών (π.χ. η Γερμανία) με τις χώρες της ΕΕ που δεν υιοθέτησαν το ευρώ, τόσο τις φτωχότερες (Τσεχία, Ουγγαρία, Πολωνία) όσο και τις πλουσιότερες (Δανία, Σουηδία). Χαρακτηριστικό παράδειγμα η Τσεχία (που έμεινε εκτός ευρώ), από τη μία, η Ελλάδα και η Πορτογαλία (που μπήκαν στο ευρώ) από την άλλη. Το 1995, για κάθε €100 εισοδήματος τουΓερμανού πολίτη, ο Τσέχος έβγαζε €17, ο Έλληνας €42 και ο Πορτογάλος €37. Από τότε, το μέσο εισόδημα του Τσέχου συνέκλινε με του Γερμανού κατά €24, του Έλληνα κατά €3 και του Πορτογάλου κατά €9.

Η αποτυχία του ευρώ να φέρει την πολυπόθητη σύγκλιση γίνεται ακόμα πιο εντυπωσιακή στον τομέα των εμπορικών συναλλαγών: Εντός της ευρωζώνης, το διακρατικό εμπόριο αυξήθηκε κατά 10% σε μια εποχή που το διεθνές εμπόριοαυξανόταν κατά 30% και το εμπόριο μεταξύ Γερμανίας και του εκτός ευρώ τριγώνου Πολωνίας-Τσεχίας-Ουγγαρίας αυξήθηκε κατά 63%. Κάτι αντίστοιχο είχαμε και στις παραγωγικές επενδύσεις: Ενώ οι γερμανικές τράπεζες έδιναν οροσειρές δανείων σε χώρες όπως η Ελλάδα, με αποτέλεσμα την πτώχευσή μας το 2010, τα τρία-τέταρτα των άμεσων ξένων επενδύσεων πήγαιναν στις χώρες εκτός ευρώ. Έτσι, αντί για σύγκλιση παραγωγικότητας, εισοδημάτων και ρυθμού εκβιομηχάνισης εντός της ευρωζώνης, η σύγκλιση επετεύχθη σε χώρες που είπαν όχι στο ευρώ.

Γιατί ξαφνιαζόμαστε;

Το ενδιαφέρον ερώτημα δεν είναι «γιατί απέτυχε το ευρώ να φέρει τη σύγκλιση;» αλλά το «πώς προέκυψε η σιγουριά του ευρωπαϊκού κατεστημένου ότι το ευρώ θα έφερνε οικονομική σύγκλιση;» Ας δούμε τις προηγμένες χώρες που κατάφεραν να συγκλίνουνοικονομικά με γειτονικές τους χώρες επιτυγχάνοντας τεράστια αλληλο-διείσδυση επενδύσεων και εμπορίου. Τρία ενδεικτικά παραδείγματα είναι τα ζεύγη Σουηδία-Νορβηγία, ΗΠΑ-Καναδάς και Αυστραλία-Νέα Ζηλανδία. Αυτές οι χώρες έχουν συγκλίνει τα μέγιστα επειδή απέφυγαν τη νομισματική ενοποίηση.

Για να δούμε το γιατί, πάρτε τον πληθωρισμό τους: Από το 1979 είναι λίγο-πολύ ίδιος στην Αυστραλία και την Νέα Ζηλανδία, στις ΗΠΑ και στον Καναδά, στη Σουηδία και στη Νορβηγία. Κι όμως: οι συναλλαγματικές τους ισοτιμίες, την ίδια περίοδο, αυξομειώθηκαν εκρηκτικά. Αυτές όμως οι αυξομειώσεις είναι που λειτούργησαν σαν αμορτισέρ σε περιόδους κρίσης αποσβένοντας τους κραδασμούς, με αποτέλεσμα να παραμείνουν σε τροχιά σύγκλισης.

Το ίδιο ακριβώς συνέβη μεταξύ της Πολωνίας και της Γερμανίας: Όταν δημιουργήθηκε το ευρώ, το πολωνικό ζλότυ υποτιμήθηκε 27%, μετά το 2004 ανατιμήθηκε 50% και, με το Κραχ του 2008, υποτιμήθηκε πάλι 30%. Το αποτέλεσμα; Η Πολωνία απέφυγε τόσο την δική μας περίοδο Κάλπικης Ανάπτυξης (2001-2007) όσο και την Μεγάλη Κατάρρευση (το 2010) και, έτσι, συνέκλινε περισσότερο με την γερμανική οικονομία.

Αναπόφευκτη Κρίση

Δημιουργώντας το ευρώ κάναμε το εξής: Ιδρύσαμε μια κοινή κεντρική τράπεζα (ΕΚΤ) χωρίς ένα κοινό κράτος να την στηρίζει ενώ, την ίδια στιγμή, μείναμε με κράτη που δεν έχουν κεντρική τράπεζα να τα στηρίζει (καθώς το Καταστατικό της ΕΚΤ απαγορεύει την χρηματοδότηση των κρατών) παρά το γεγονός ότι τα κράτη καλούνται, σε περιόδους κρίσης, να διασώζουν τις ιδιωτικές τράπεζες που λειτουργούν στο έδαφός τους. Αν το καλοσκεφτούμε, πρόκειται για τον ορισμό του ανορθολογισμού, για να μην πω της παράνοιας.

Αυτό που κάναμε θυμίζει οδηγό που αφαιρεί τα αμορτισέρ από το αυτοκίνητό του και μετά το οδηγεί με φόρα σε βαθύ χαντάκι. Ο λόγος που χώρες όπως η Πολωνία, η Νέα Ζηλανδία και ο Καναδάς κατάφεραν να μην μείνουν πίσω (ή, χειρότερα, να σκλαβωθούν) από την Γερμανία, την Αυστραλία και τις ΗΠΑ αντίστοιχα, είναι ότι δεν προέβησαν σε νομισματική ένωση μαζί τους. Αν είχαν κάνει το λάθος αυτό, οι κρίσεις του 1991, του 2001, του 2008 και του 2020 θα τις είχαν μετατρέψει σε χρεοδουλοπαροικίες.

Δεν χρειάζεται να είσαι οικονομολόγος για να καταλάβεις ότι, ότανκαταργείςτον κίνδυνο της υποτίμησης του εθνικού σου νομίσματος μέσω νομίσματος που μοιράζεσαι με ισχυρότερες οικονομίες, χωρίς να δημιουργείς όμως κοινό κράτος, το μόνο που πετυχαίνεις είναι να αντικαθιστάς την υποτίμηση π.χ. της δραχμής με τη χρεοκοπία των πολλών και την αθέτηση πληρωμών σε ξένους δανειστές. Λογικό δεν είναι αυτοί οι, εξ ορισμού, πανίσχυροι δανειστές, μαζί με την ΕΚΤ (τον μοναδικό θεσμό της ευρωζώνης που μάλιστα λειτουργεί εκτός δημοκρατικών θεσμών), να απαιτήσουν γην και ύδωρ από την χρεοκοπημένη πλειοψηφία; Προφανώς. Εν ολίγοις, η «Χρεοδουλοπαροικίας η Ελλάς» ήταν αναπόφευκτη κατάληξη της αρχιτεκτονικής του ευρώ.

Οι μεταρρυθμίσεις της ευρωζώνης άλλαξαν τα πάντα ώστε να μην αλλάξει τίποτα

Το κυρίαρχο αφήγημα είναι ότι, ναι, η αρχική αρχιτεκτονική της ευρωζώνης ήταν σαθρή, η αρχική αντίδραση της τρόικας στην αναπόφευκτη κρίση ήταν άξεστη και αντιλαϊκή, αλλά χρόνο με τον χρόνο το θεσμικό πλαίσιο του ευρώ άλλαξε: Δημιουργία του Ευρωπαϊκού Μηχανισμού Σταθερότητας (ESM), το Πρόγραμμα Ποσοτικής Χαλάρωσης της ΕΚΤ, η κοινή επίβλεψη των συστημικών τραπεζών (SSM) και, βέβαια, το Ταμείο Ανάκαμψης που δημιουργήθηκε λόγω πανδημίας. Πρόκειται για, εκ πρώτης όψεως, εντυπωσιακές αλλαγές.

Όμως, αν βάλουμε την κάθε μία τους κάτω από το μικροσκόπιο, θα δούμε ότι το ευρωπαϊκό κατεστημένο έκανε, σε κάθε τομέα, το ελάχιστο χωρίς το οποίο το ευρώ σήμερα δεν θα υπήρχε. Θα δούμε, ακόμα, πως οι μεταρρυθμίσεις αυτές δεν ήταν μόνο οι ελάχιστες δυνατές αλλά και έγιναν με τρόπο που εγγυάται ότι δεν αλλάζει τίποτα όσον αφορά την πεμπτουσία της ευρωζώνης: την τάση να μεγεθύνει τις ανισορροπίες (εμπορικών και κεφαλαιακών ροών) και, έτσι, να υποδαυλίζει την όλο και μεγαλύτερη απόκλιση μεταξύ των χωρών μας την ώρα που, στο εσωτερικό τους, μεγεθύνονται οι ανισότητες.

Η τραγωδία του ευρώ δεν είναι μόνο η αιχμαλωσία χωρών όπως η Ελλάδα στην χρεοκοπία, την υποανάπτυξη και την νεο-αποικιοκρατική εξάρτηση. Το να υποφέρουν οι πολίτες μιας χρεοκοπημένης χώρας όπως η Ελλάδα, έχει μια (μισανθρωπική) λογική. Το να υποφέρουν όμως οι μισοί κάτοικοι της Γερμανίας, χώρας που κολυμπά στα τεράστια πλεονάσματα που η αρχιτεκτονική του ευρώ της στέλνει, αυτό αποτελεί αποδεικτικό στοιχείο αβάστακτου ανορθολογισμού.

Γιατί επιμένουν;

Αν το 2000 κάποιος έδινε €1000 για να αγοράσει μετοχές στο Χρηματιστήριο της Νέας Υόρκης, σήμερα θα είχε €1700 (κατά μέσο όρο και σε αποπληθωρισμένες τιμές). Αν αγόραζε μετοχές αξίας €1000 στη Νότια Κορέα, σήμερα θα είχε περίπου €1200. Κι αν αγόραζε μετοχές αξίας €1000 στα Χρηματιστήρια της Φρανκφούρτης και του Παρισιού, θα του έμεναν €920. Με άλλα λόγια, η αποτυχία του ευρώ δεν αφορά μόνο την εργασία – έπληξε και την άλλη πλευρά της πάλης των τάξεων.

Ας δούμε μια ακόμα πτυχή της αρνητικής επιρροής του ευρώ στους ισχυρούς: Λέγεται συχνά, και ορθώς, ότι το ευρώ (κρατώντας χαμηλά το «γερμανικό» νόμισμα) βοήθησε τις γερμανικές εξαγωγές επιτρέποντας στο γερμανικό κεφάλαιο να συσσωρεύσει πλεονάσματα. Είναι αλήθεια. Από το 2000 έως το 2020 στη Γερμανία εισέρρευσαν συνολικά €2,4 τρισεκατομμύρια από καθαρές εξαγωγές, περίπου το 62% ενός ετήσιου γερμανικού ΑΕΠ. Από αυτά όμως, οι «ιδιοκτήτες» τους έχασαν μέσα από τα χέρια τους περίπου το ένα τρίτο. Πώς; Είναι απλό. Όταν μαζεύεται τόσο χρήμα στη Γερμανία, όπου οι πολίτες είτε δεν θέλουν είτε δεν μπορούν να το δανειστούν, λιμνάζει στις τράπεζές της. Εκείνες αναγκάζονται να το δανείσουν σε ξένους, πολλοί εκ των οποίων αδυνατούν να το αποπληρώσουν. Συνεπώς, μπορεί το ευρώ να βοήθησε τους Γερμανούς κεφαλαιοκράτες να συσσωρεύσουν πολύ χρήμα αλλά τους ανάγκασε να σκορπίσουν στον άνεμο ένα μεγάλο μέρος του – την ώρα που το 50% των Γερμανών δεν τα βγάζει πέρα!

Κάπως έτσι φτάσαμε στο Μέγα Ερώτημα: Αν τα πράγματα είναι έτσι, πως εξηγείται η ευρω-λαγνεία της ολιγαρχίας σε ολόκληρη την ευρωζώνη; Αν ακόμα και οι ισχυροί, το μεγάλο κεφάλαιο, χάνουν, γιατί έχουν γαντζωθεί στο ευρώ και δείχνουν διατεθειμένοι να θυσιάσουν τα πάντα για αυτό; Η απάντηση είναι: Επειδή το ευρώ, έτσι ακριβώς όπως είναι σαθρά δομημένο (χωρίς κοινό υπουργείο οικονομικών, χωρίς ομοσπονδοποίηση, χωρίς ικανό κοινό χρέος), αποτελεί τον μεγαλύτερο πολιτικό θρίαμβο της άρχουσας τάξης από τότε που υποχώρησε η φεουδαρχία.

Ποιον θρίαμβο; Την κατάργηση, από την ώρα που δημιουργήθηκε το ευρώ, της όποιας δυνατότητας κάθε εκλεγμένης κυβέρνησης να μεταφέρει σοβαρό μέρος του συνολικού πλούτου από την ολιγαρχία στους πολλούς. Και στις ΗΠΑ βέβαια, στη Βρετανία, στην Ιαπωνία, σε κάθε αστική δημοκρατία, η ολιγαρχία έχει τρόπο να περιορίζει τη δυνατότητα των κυβερνώντων να τους απαλλοτριώσουν την περιουσία τους (π.χ. στις ΗΠΑ για να γίνει ο,τιδήποτε απαιτούνται τεράστιες πλειοψηφίες στη Γερουσία και το Κογκρέσο μεταξύ εκλεγμένων με πλειοψηφικό σύστημα). Όμως μόνο στην ευρωζώνη έχει καταφέρει η ολιγαρχία να καταργήσει πλήρως αυτή τη δυνατότητα των κυβερνώντων.

Πώς πέτυχαν αυτόν τον θρίαμβο οι ευρωπαίοι ολιγάρχες; Ιδρύοντας μια κοινή κεντρική τράπεζα χωρίς ένα αντίστοιχο κοινό κράτος και αφήνοντας τα κράτη χωρίς κεντρική τράπεζα. Υπό αυτό το παράλογο καθεστώς, που παράγει τεράστιες κρίσεις, ούτε ο Γερμανός Καγκελάριος δεν μπορεί να κάνει εκείνο που κάποτε είχε κάνει στις ΗΠΑ ο Φράνκλιν Ρούσβελτ ή ο Λίντον Τζόνσον: μια γενναία μεταφορά πλούτου από τους πλούσιους στους φτωχούς.Να λοιπόν γιατί η ευρωπαϊκή ολιγαρχία λατρεύει το ευρώ παρά το γεγονός ότι η παρανοϊκή αρχιτεκτονική του στερεί και από τους ίδιους κεφάλαια και κέρδη τα οποία γεύονται οι Αμερικανοί ή οι Κορεάτες ομόλογοί τους: Βλέπουν αυτές τις απώλειες ως ένα λογικό αντίτιμο για την πλήρη και ουσιαστική κατάργηση, επί ευρωπαϊκού εδάφους, εκείνου που φοβούνται περισσότερο απ΄ ο,τιδήποτε: την Δημοκρατία, ακόμα και την κουτσουρεμένη, αστική ψευτο-δημοκρατία.

Οι προοπτικές απεγκλωβισμού το 2015 και σήμερα

Το 2015 ο ελληνικός λαός μας έδωσε την εντολή, δύο φορές σε έξι μήνες, να τον βγάλουμε από τη Χρεοδουλοπαροικία που έφερε η αναπόφευκτη κρίση του ευρώ. Όπως είναι γνωστό, τότε, θεωρούσα ότι υπήρχε τρόποςνα γίνει αυτό χωρίς έξοδο από το ευρώ. Το ίδιο νομίζω και τώρα: Αν ήμασταν διατεθειμένοι να καταβάλουμε το κόστος του Grexit, εκτιμώντας (ορθά) ότι είναι μικρότερο από το κόστος της μονιμοποιημένης Χρεοδουλοπαροικίας, δεν θα χρειαζόταν το Grexit – καθώς η κα Μέρκελ, μαζί με τον κ. Ντράγκι, θα προτιμούσαν το πολιτικό κόστος του να επιτρέψουν να κουρευτεί το δημόσιο και ιδιωτικό μας χρέος από το να σηκώσουν το κόστος του Grexit.

Σήμερα τα πράγματα είναι διαφορετικά. Επτά χρόνια αργότερα, το ισοζύγιο κόστους-οφέλους για την τρόικα έχει αλλάξει. Πάρτε για παράδειγμα το ιδιωτικό χρέος, τα κόκκινα δάνεια. Το 2015 δεν έπαιζαν κεντρικό ρόλο στους υπολογισμούς τους. Από τότε, όμως, έχουν δημιουργήσει ψευτο-αγορές κόκκινων δανείων (π.χ. στην Ελλάδα τον λεγόμενο «Ηρακλή») που έχουν γίνει αναπόσπαστο μέρος του χρηματοοικονομικού συστήματος. Κόκκινα δάνεια εκχωρούνται σε ταμεία, τα οποία τα πακετάρουν σε παράγωγα που πουλούν στις τράπεζες, οι οποίες τα καταθέτουν στην ΕΚΤ ως εχέγγυα για να δανείζονται ποσά με τα οποία κερδοσκοπούν. Η απαίτηση μιας ελληνικής κυβέρνησης για πραγματική προστασία της πρώτης κατοικίας θα αποτελούσε σήμερα απειλή για το νέο αυτό σύστημα. Παράλληλα, ενώ το 2015 η ΕΚΤ αντιμετώπιζε τεράστιους περιορισμούς (π.χ. από την Bundesbankκαι το Γερμανικό Συνταγματικό Δικαστήριο) στο να τυπώνει χρήμα, και μόλις είχε αρχίσει δειλά-δειλά να στηρίζει το χρέος της Ιταλίας, η πανδημία της έλυσε τα χέρια.

Με αυτές τις εξελίξεις κατά νου, καταλήγουμε στο συμπέρασμα ότι, σήμερα, αντίθετα με το 2015, δεν αρκεί η ετοιμότητα να βγούμε από το ευρώ. Σήμερα, ο απεγκλωβισμός από την Χρεοδουλοπαροικία (π.χ. η δημόσια διαχείριση των κόκκινων δανείων, ο ΦΠΑ στο 15%, η κατάργηση του Χρηματιστήριου Ενέργειας το οποίο πριμοδοτεί την ακρίβεια υπέρ των ολιγαρχών) απαιτεί την απόφαση δημιουργίας εθνικού νομίσματος. Ψηφιακού αρχικά και τυπωμένου αργότερα.

Επίλογος: Η ευθύνη κι ο προσανατολισμός του ΜέΡΑ25

Είναι εντυπωσιακή η σιωπή που ακολούθησε την προκλητική, και προσβλητική για τη νοημοσύνη μας, ανοικτή επιστολή του Eurogroupπρος τους ευρωπαίους πολίτες για τα είκοσι χρόνια του ευρώ. Ενώ το καρτέλ των ευρωπαίων ολιγαρχών απευθύνεται στους συμπολίτες μας ως εάν να ήταν ιθαγενείς που υποχρεούνται να γιορτάζουν την επέτειο της υποδούλωσής τους, ο ΣΥΡΙΖΑ δεν μπόρεσε να αρθρώσει ούτε μια λέξη κριτικής.

Αντί για αυτό, διαβάσαμε πρόσφατα τις προτάσεις του Αλέξη Τσίπρα, προϊόν του νέου του thinktank, οι οποίες αφορούν την «οικονομική διακυβέρνηση» του συνόλου της Ευρωπαϊκής Ένωσης, σαν το ευρώ να μην αποτελεί ιδιαίτερη, και συγκεκριμένη, πηγή ολιγαρχικής εξουσίας επί των πολλών. Παράλληλα, το ΚΚΕ φαίνεται να παραμένει πιστό στην τακτική του να μην στηρίζει μεν την έξοδο από το ευρώ αλλά ναμιλά για έξοδο από την Ευρωπαϊκή Ένωση.

Σε αυτό το πλαίσιο, το ΜέΡΑ25 αναλαμβάνουμε την ευθύνη για μια σοβαρή, λογικά συνεπή αξιολόγηση των επιλογών μας ως ριζοσπάστες ευρωπαϊστές και συνάμα πατριώτες. Ο προσυνεδριακός μας διάλογος εστιάζει σε δύο ερωτήματα: Συμφωνούμε με την πιο πάνω εκτίμηση ότι απόδραση από την Χρεοδουλοπαροικία σημαίνει, σήμερα, εθνικό νόμισμα; Είμαστε έτοιμοι να σηκώσουμε το πολιτικό βάρος ενός τέτοιου συμπεράσματος και των πολιτικών που εκπορεύονται από αυτό;

*Το πιο πάνω άρθρο αποτελεί απόδοση της μηνιαίας στήλης του Γιάνη Βαρουφάκη στο Project Syndicate με αρχικό τίτλο A Progressive Monetary Policy Is the Only Alternative

Ποιος έκλεισε τις τράπεζες το 2015; Ο Μάριο Ντράγκι είναι η απάντηση.

Οι ελληνικές τράπεζες, αφού αποκλείστηκαν αρχικά από την παγιωμένη σε όλη την ΕΖ πρακτική φθηνής ρευστότητας στα τραπεζικά ιδρύματα από την ΕΚΤ μέσω του λεγόμενου waiver, στα πλαίσια της πολεμικής επιχείρησης συντριβής της διαπραγμάτευσης από την τρόικα εξωτερικού κι εσωτερικού, κι αφού η ΝΔ και ο νυν κεντρικός τραπεζίτης ενορχήστρωσαν bank run για να αυτο-εκπληρωθεί η προφητεία τους περί κλειστών τραπεζών, εντάχθηκαν στον μηχανισμό ανάγκης ELA, με τον οποίο η ΕΚΤ έδινε ρευστότητα στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα με το σταγονόμετρο και κατά περίπτωση.

Στην περίπτωση λοιπόν που χρειαζόταν περισσότερο από ποτέ ενισχυμένη ρευστότητα το τραπεζικό μας σύστημα, τα ξημερώματα της 27ης Ιουνίου 2015, όταν είχε μόλις προκηρυχθεί το Δημοψήφισμα και σύσσωμη η αντιπολίτευση καλούσε ευθέως σε bank run τους πολίτες, η ΕΚΤ, καταπατώντας κάθε έννοια ουδετερότητας όπως ορίζει ρητά το καταστατικό της, λειτούργησε πολιτικά εκβιάζοντας τον ελληνικό λαό να ψηφίσει ΝΑΙ. Με τι τρόπο; Δεν αύξησε τη ρευστότητα στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, διατηρώντας την στα ίδια επίπεδα με αυτά πριν την προκήρυξη του Δημοψηφίσματος. Με άλλα λόγια δηλαδή, η Κεντρική Τράπεζα, που έχει στόχο να προφυλάσσει τα ελληνικά τραπεζικά ιδρύματα, τα άφησε έρμαια σε συνθήκες αυξημένης ανάγκης ρευστότητας, οδηγώντας νομοτελειακά στην επιβολή κάπιταλ κοντρολς. Ο κ. Ντράγκι, γνωρίζοντας ότι αυτή η κίνηση κινείτο στα όρια της νομιμότητας, εκτός αυτής, ζήτησε και έλαβε γνωμοδότηση από ιδιωτική νομική εταιρεία για να καλυφθεί σε μια δυνητική δικαστική διερεύνηση της εκβιαστικής κίνησής του. Να σημειωθεί πως ακόμα και σήμερα αρνείται να γνωστοποιήσει το περιεχόμενό της.