Ποιος έκλεισε τις τράπεζες το 2015; Ο Μάριο Ντράγκι είναι η απάντηση.

Οι ελληνικές τράπεζες, αφού αποκλείστηκαν αρχικά από την παγιωμένη σε όλη την ΕΖ πρακτική φθηνής ρευστότητας στα τραπεζικά ιδρύματα από την ΕΚΤ μέσω του λεγόμενου waiver, στα πλαίσια της πολεμικής επιχείρησης συντριβής της διαπραγμάτευσης από την τρόικα εξωτερικού κι εσωτερικού, κι αφού η ΝΔ και ο νυν κεντρικός τραπεζίτης ενορχήστρωσαν bank run για να αυτο-εκπληρωθεί η προφητεία τους περί κλειστών τραπεζών, εντάχθηκαν στον μηχανισμό ανάγκης ELA, με τον οποίο η ΕΚΤ έδινε ρευστότητα στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα με το σταγονόμετρο και κατά περίπτωση.

Στην περίπτωση λοιπόν που χρειαζόταν περισσότερο από ποτέ ενισχυμένη ρευστότητα το τραπεζικό μας σύστημα, τα ξημερώματα της 27ης Ιουνίου 2015, όταν είχε μόλις προκηρυχθεί το Δημοψήφισμα και σύσσωμη η αντιπολίτευση καλούσε ευθέως σε bank run τους πολίτες, η ΕΚΤ, καταπατώντας κάθε έννοια ουδετερότητας όπως ορίζει ρητά το καταστατικό της, λειτούργησε πολιτικά εκβιάζοντας τον ελληνικό λαό να ψηφίσει ΝΑΙ. Με τι τρόπο; Δεν αύξησε τη ρευστότητα στο ελληνικό τραπεζικό σύστημα, διατηρώντας την στα ίδια επίπεδα με αυτά πριν την προκήρυξη του Δημοψηφίσματος. Με άλλα λόγια δηλαδή, η Κεντρική Τράπεζα, που έχει στόχο να προφυλάσσει τα ελληνικά τραπεζικά ιδρύματα, τα άφησε έρμαια σε συνθήκες αυξημένης ανάγκης ρευστότητας, οδηγώντας νομοτελειακά στην επιβολή κάπιταλ κοντρολς. Ο κ. Ντράγκι, γνωρίζοντας ότι αυτή η κίνηση κινείτο στα όρια της νομιμότητας, εκτός αυτής, ζήτησε και έλαβε γνωμοδότηση από ιδιωτική νομική εταιρεία για να καλυφθεί σε μια δυνητική δικαστική διερεύνηση της εκβιαστικής κίνησής του. Να σημειωθεί πως ακόμα και σήμερα αρνείται να γνωστοποιήσει το περιεχόμενό της.