Παγκοσμιοποίηση της υγείας υπό όρους τεχνοφεουδαρχίας

Τομέας Υγείας: Παγκοσμιοποίηση της υγείας υπό όρους τεχνοφεουδαρχίας - ΜέΡΑ25

Η μείζων πολιτική κρίση που έχει εισαγάγει η πανδημία συνεχίζεται σε παγκόσμιο και τοπικό επίπεδο, τόσο πολιτικά όσο και κοινωνικά. Η ιατρική ανέκαθεν παρακολουθούσε τα κοινωνικά πρότυπα. Το αρχέτυπο της θρησκευτικής σχέσης μεταξύ του αδύναμου και του επαΐοντος έγινε στους αιώνες του καπιταλισμού η γνωστή εμπορική «βιομηχανική-πελατειακή» σχέση, και πλέον, στα χρόνια που ζούμε, απειλεί να μετατραπεί σε μορφή αστυνόμευσης, όχι των μικροβίων και των τοξινών, αλλά των «κακών» ανθρώπων, με πρόσχημα τις έκτακτες ανάγκες και κρίσεις, οι οποίες αποκτούν πια έναν χαρακτήρα μονιμότητας και κανονικότητας.

Έτσι λοιπόν, αυτό τον καιρό και στο παρασκήνιο, έχει τεθεί στην Ε.Ε. το θέμα της ανάθεσης, από τις κυβερνήσεις προς τον Παγκόσμιο Οργανισμό Υγείας (Π.Ο.Υ.), απόλυτης εξουσίας λήψης και εκτέλεσης αποφάσεων που θα λειτουργούν δεσμευτικά για όλα τα κράτη σε παγκόσμιο επίπεδο.

Είναι όμως άλλο ο Π.Ο.Υ. ως εργαλείο, που υποκείμενο σε έλεγχο δημοκρατικών κυβερνήσεων χρησιμεύει -κατόπιν συνεχούς διαβούλευσης- στον συντονισμό δράσεων με παγκόσμια στόχευση ακριβώς εξαιτίας του παγκόσμιου χαρακτήρα πολλών υγειονομικών προβλημάτων, και είναι εντελώς άλλο η εργαλειοποίησή του για την αδιαφανή υπαγόρευση αντικοινωνικής ατζέντας και πολιτικών υπό το ένδυμα της ειδικής επιστημονικής γνώσης του. Κάτι τέτοιο θα είχε εντέλει ως μοναδικό αποτέλεσμα την επιβίωση και ισχυροποίηση της παγκόσμιας τεχνοφεουδαρχίας και των μεγάλων πολυεθνικών φαρμακοβιομηχανιών, και όχι τις πραγματικές υγειονομικές ανάγκες οι οποίες εξακολουθούν να θυσιάζονται με πρόσχημα την δήθεν εξοικονόμηση κόστους.

Εξάλλου, προς το παρόν μένει μη επαρκώς μελετημένος και συνεπώς αστάθμητος ο κίνδυνος των αποφάσεων καθολικού κοινωνικού βεληνεκούς με βάση αυστηρά υγειονομικά κριτήρια. Ο Π.Ο.Υ δεν ήταν ούτε είναι αρμόδιος να κυβερνήσει τον κόσμο υπό οποιαδήποτε αφορμή ή συνθήκη!

Ένας απολογισμός της πλήρους κακοδιαχείρισης της πανδημίας του κορωνοϊού, όπως με συνέπεια τον έχει αναδείξει μέσα στις πολιτικές θέσεις και τις υπεύθυνες προτάσεις του το ΜέΡΑ25, αρκεί για να φανεί το βάσιμο της ανωτέρω περιγραφής και το ότι αυτή σε καμία περίπτωση δεν θα πρέπει να θεωρηθεί ως συνομωσιολογική και «ψεκασμένη» υπόθεση. Τα οριζόντια μέτρα που επιβλήθηκαν την περίοδο της πανδημίας του κορωνοϊού, και τα οποία υπαγορεύτηκαν από αδιαφανή κέντρα, όχι μόνο καταπάτησαν ανθρώπινα δικαιώματα και ελευθερίες αλλά κινητοποίησαν και τα έμφυτα αντανακλαστικά ρατσισμού των ανθρώπων, διαιρώντας μας σε εξίσου εχθροπαθείς όσο και «ιερά αγανακτισμένους», «μικροβιοφοβικούς» αλλά και «φαρμακοφοβικούς», ενώ το ρεαλιστικό ιατρικό ζητούμενο υπονομεύτηκε πλήρως. Η λύση υπάρχει πράγματι στο ιατρικό – πολιτικό επίπεδο, και συνδυάζει την έμφαση στην εξατομικευμένη ιατρική, στην πρόληψη καθώς και στον σεβασμό του δικαιώματος αυτοδιάθεσης του σώματος από ένα οργανωμένο, στελεχωμένο, χρηματοδοτούμενο δημόσιο σύστημα υγείας, που λογοδοτεί στους πολίτες και όχι στην «αγορά».

Προσοχή λοιπόν σε πιθανούς μελλοντικούς, σκόπιμα καλλιεργημένους από πολιτικές δυνάμεις, υγειονομικούς πανικούς με τους οποίους μπορεί να διολισθήσει η διαβούλευση, η επιστημονική αντιπαράθεση, ο διάλογος, η λογοδοσία και εντέλει η ίδια η δημοκρατία! Οι κυβερνήσεις που τυχόν θα παραδώσουν τέτοια λευκή επιταγή, μετατρέποντας επιστημονικά συμβουλευτικά όργανα σε αδιαφανή εξωθεσμικά κέντρα εξουσίας, οφείλουν να αποκαλυφθούν και να λογοδοτήσουν προς τους λαούς τους. Η κατάσταση αυτή απαιτεί την διαρκή επαγρύπνηση και την άμεση αντίδραση των προοδευτικών δημοκρατικών και πλέον έμπειρων και υποψιασμένων πολιτών.
Σας παρακολουθούμε και στο κάτω-κάτω, αν ο Π.Ο.Υ. ανησυχεί για την παγκόσμια ανισότητα, ας ξεκινήσει από τη θέσπιση ενιαίων παγκόσμιων κριτηρίων ποιότητας της δημόσιας υγείας!!

Τομέας: Υγείας & Πρόνοιας 

Γ. Βαρουφάκης σε φοιτητές του Stanford: Στο δυστοπικό μετακαπιταλισμό η απάντηση είναι η «ένας άνθρωπος, μια ψήφος»

Για την τεχνοφεουδαρχία και τον τρόπο με τον οποίο η τεχνολογία έχει μεταμορφώσει άρδην τον καπιταλισμό, όπως τουλάχιστον τον ξέραμε, μίλησε ο οικονομολόγος, γραμματέας του ΜέΡΑ25 Γιάνης Βαρουφάκης, στο πλαίσιο των διαλέξεων που διοργανώνει το Stanfordin Government, μια ανεξάρτητη φοιτητική οργάνωση του Πανεπιστημίου του Stanford, που στόχο έχει την προαγωγή του δημόσιου διαλόγου ως πυρήνα της αστικής και πολιτικής διαδικασίας.

Σύμφωνα με τον Γιάνη Βαρουφάκη ο καπιταλισμός ως το οικονομικό σύστημα που βασίζεται στην ιδιοκτησία των μέσων παραγωγής και διακίνησης των προϊόντων με στόχο τη συσσώρευση κέρδους, έχει πλέον «τελειώσει» καθώς έπεσε θύμα του ίδιου του εαυτού του, της πιο πρόσφατης μετάλλαξής του, που ο γραμματέας του ΜέΡΑ25 ορίζει ως «τεχνοφεουδαρχία». Ακριβώς όπως ο καπιταλισμός παραγκώνισε την φεουδαρχία σταδιακά έως ότου οι περισσότερες κοινωνικές σχέσεις μετεξελίχθηκαν από φεουδαρχικές σε αγοραίες, έτσι και σήμερα ο καπιταλισμός παραγκωνίζεται από ένα νέο εκμεταλλευτικό σύστημα, την τεχνοφεουδαρχία αφότου, από το 2008 και μετά, η δύναμη που κινεί την παγκόσμια οικονομία δεν είναι πλέον τα ιδιωτικά κέρδη αλλά το χρήμα που παράγουν οι κεντρικές τράπεζες.

Κάνοντας μια ιστορική αναδρομή στις μεταλλάξεις του καπιταλισμού, ο γραμματέας του ΜέΡΑ25 αναφέρθηκε στην πρώτη σημαντική αλλαγή του, όταν από την ανταγωνιστική εξελίχθηκε στην μονοπωλιακή του μορφή, τότε που ο ηλεκτρομαγνητισμός οδήγησε στη δημιουργία των εταιρειών-δικτύων καθώς και των μεγα-τραπεζών που χρειάζονταν για την χρηματοδότησή τους, με αποτέλεσμα, η Φορντ, η Έντισον και η Κρουπ να αντικαταστήσουν τον φούρναρη, τον χασάπη και τον ζυθοποιό του Άνταμ Σμιθ ως οι βασικοί προωθητές της Ιστορίας. Όταν αυτές οι γιγάντιες αλυσίδες χρεών και κερδών έσπασαν, αυτό που ακολούθησε ήταν το Κραχ του 1929 και ο 2ος Παγκόσμιος Πόλεμος και, μεταπολεμικά, το σύστημα Μπρέτον Γουντς με τους αυστηρότατους περιορισμούς στους τραπεζίτες, που οδήγησε σε σταθεροποίηση του καπιταλισμού για δύο δεκαετίες (1950-1970). Ακολούθησε η δεύτερη μεταμόρφωση του καπιταλισμού όταν, λόγω του εμπορικού ελλείμματος των ΗΠΑ, οι τραπεζίτες απαίτησαν πλήρη απελευθέρωση από όλους τους περιορισμούς και έτσι η «απορρύθμιση» αυτή οδήγησε στον χρηματοπιστωτικό ή τραπεζοκρατικό καπιταλισμό, με τις επιχειρήσεις-κολοσσούς να έχουν τον έλεγχο των μέσων παραγωγής, και τα ιδιωτικά κέρδη να προκύπτουν μέσα από κάποια αγορά.

Πότε έγινε η τελευταία μετάλλαξη, κατά τον Γιάνη Βαρουφάκη; Αφότου οι κεντρικές τράπεζες των G7 τύπωσαν 15 τρισεκατομμύρια δολάρια με σκοπό την διάσωση των τραπεζών, οπότε και άλλαξαν οι όροι και πλέον, η δύναμη που κινεί την παγκόσμια οικονομία δεν είναι τα ιδιωτικά κέρδη αλλά το χρήμα που παράγουν, από το 2008 ως σήμερα, οι κεντρικές τράπεζες ενώ και οι αγορές, ως ο «τόπος» όπου εξάγονται υπεραξίες για εργαζόμενους και καταναλωτές, έχουν αντικατασταθεί από τις ψηφιακές πλατφόρμες (π.χ. Facebook, Uber, Amazon, Airbnb). Συγκεκριμένα, οι κεντρικές τράπεζες δανείζουν στις πολυεθνικές, οι οποίες χρησιμοποιούν το χρήμα για να αγοράζουν τις δικές τους μετοχές στα χρηματιστήρια, με αποτέλεσμα αυτά να ανεβαίνουν την ώρα που τα κέρδη είναι στο «πάτωμα».

Πού συνίσταται η παντοδυναμία των πολυεθνικών τεχνολογικών εταιρειών; Σύμφωνα με τον Γιάνη Βαρουφάκη, οι τεχνολογικοί αυτοί κολοσσοί, οι «cloudalists» όπως τους ονομάζει, έχουν τη δύναμη, μέσω ενός αλγόριθμου, να μας εκπαιδεύουν ώστε να εκπαιδεύουμε με τη σειρά μας αενάως κι εμείς τον αλγόριθμο να μας εκπαιδεύει και να μπαίνουμε σε έναν φαύλο κύκλο όπου οι συνήθειές μας οδηγούν τον αλγόριθμο να μας δημιουργεί νέες, παρεμφερείς ανάγκες και να προτείνει μέσα ικανοποίησής τους. Παράλληλα, οι ψηφιακές αυτές εφαρμογές, χρησιμοποιώντας όλους εμάς, τους καταναλωτές που, για πρώτη φορά στην Ιστορία, παράγουμε δωρεάν το κεφάλαιο (δηλαδή τα κεφαλαιουχικά αγαθά) των τεχνολογικών εταιρειών-κολοσσών, χρησιμοποιώντας τις υπηρεσίες που μας παρέχουν «δωρεάν» οι ψηφιακές πλατφόρμες, δημιουργούν τεράστιες οικονομίες κλίμακας με βασικό τους όπλο τα δεδομένα, τα στοιχεία που συγκεντρώνουν.

Κλείνοντας την τοποθέτησή του, ο Γιάνης Βαρουφάκης τόνισε πως σε αυτόν τον δυστοπικό μετακαπιταλισμό που βρίθει κρίσεων, μεταξύ αυτών και την κλιματική αλλαγή, η απάντηση είναι η κατ’ αναλογία εφαρμογή του θεμελιώδους δημοκρατικού δικαιώματος «ένας άνθρωπος, μια ψήφος» ώστε κάθε εργαζόμενος, να έχει μια ψήφο και μια μετοχή και έτσι τα Διοικητικά Συμβούλια των τεχνολογικών μεγαθηρίων να μην λειτουργούν ανεξέλεγκτα, καθώς επίσης και ένα καθολικό βασικό εισόδημα ώστε όλοι να έχουμε ένα μερίδιο από τον συνολικό πλούτο της κοινωνίας.

Αντεπίθεση στην τεχνοφεουδαρχία– Είμαστε με τους ντελιβεράδες!

Αντεπίθεση στην τεχνοφεουδαρχία - Είμαστε με τους ντελιβεράδες! - ΜέΡΑ25

Τις προηγούμενες ημέρες, χιλιάδες άνθρωποι, εξοργισμένοι με το εκβιαστικό δίλημμα που αποτυπώθηκε στο μήνυμα της efood προς τους διανομείς εργαζομένους της, συμμετείχαμε σε μια μαζική διαδικτυακή διαμαρτυρία: Διαδώσαμε το hashtag #cancelefood, αξιολογήσαμε με το χαμηλότερο βαθμό την εφαρμογή στο PlayStore και μποϋκοτάραμε την πλατφόρμα. Μια επικοινωνιακή αναδίπλωση της εταιρείας ήταν το πρώτο ορατό αποτέλεσμα. Τώρα μπαίνουμε όμως στο ψητό. Την Τετάρτη τα σωματεία ΣΒΕΟΔ και Συνδικάτο Επισιτισμού καλούν σε 4ωρη προειδοποιητική στάση εργασίας και απαιτούν τα αυτονόητα:

  • Τέλος στο καθεστώς freelancing και ενοικίασης
  • Συλλογικές συμβάσεις αορίστου χρόνου
  • Τέλος στο εργασιακό mobbing και τη δικαιολόγηση απολύσεων μέσω «αξιολόγησης»
  • Παρέμβαση του ΣΕΠΕ στις συνθήκες εργασίας
  • Βαρέα και ανθυγιεινά ένσημα
  • Εταιρικό μηχανάκι και μέσα ατομικής προστασίας

Λίγα λόγια για τα αιτήματα:

  • Freelancer ή ενοικιαζόμενος; (Ή αλλιώς από τη Σκύλλα στη Χάρυβδη)

Ως ΜέΡΑ25 έχουμε στηλιτεύσει τη λειτουργία των εταιρειών ενοικίασης προσωπικού πολλές φορές και από το βήμα της Βουλής. Αυτές οι εταιρείες φαινομενικά κάνουν τη δουλειά του ΟΑΕΔ. Βρίσκουν προσωπικό στις εταιρείες που ζητάνε. Ουσιαστικά όμως βοηθούν να περάσουν συνθήκες εργασίας χειρότερες και από τις νόμιμες: το νομοσχέδιο Χατζηδάκη δεν έπεσε από τον ουρανό, η ενοικίαση εργαζομένων  έκανε αυτές τις συνθήκες καθεστώς και ο Χατζηδάκης απλά έβαλε τη βούλα του νόμου. Το ίδιο έγινε και στην efood. Σε συνεργασία με τη manpower επιβλήθηκαν 3-μηνες συμβάσεις πείνας με υποσχέσεις όμως μονιμότητας και bonus ως τυράκι για τον εργαζόμενο. Τελικά, όχι μόνο τα τυράκια χάθηκαν (το 3-μηνο έγινε 36-μηνο, τα bonus δόθηκαν μόνο τον Αύγουστο που έλειπαν πολλοί διανομείς) αλλά οδηγηθήκαμε σχεδιασμένα στο σημερινό μαύρο δίλημμα: 3μηνος ενοικιαζόμενος ή freelancer.

  • Αξιολόγηση ως πρόσχημα περικοπών και απολύσεων

Οι μαρτυρίες των ίδιων των εργαζομένων για τον τρόπο αξιολόγησής τους το αποδεικνύουν. Οι εργαζόμενοι δέχονται κλήσεις στο κινητό. Αν αρνηθεί κάποιος μια κλήση χάνει πόντους στο σύστημα. Το «σύστημα» τους στέλνει να καλύψουν όλο και μεγαλύτερες περιοχές. Χαρακτηριστικό παράδειγμα εργαζόμενος από το Παλαιό Φάληρο που δέχεται κλήσεις από Ζωγράφου μέχρι Γλυφάδα. Ακόμα και εργαζόμενοι που έχουν δηλώσει ως μέσο το ποδήλατο χάνουν κι αυτοί πόντους αν αρνηθούν κλήση πάνω από χιλιόμετρο! Είναι προφανές ότι αυτά δεν είναι τεχνικά λάθη του συστήματος. H παραμετροποίηση του συστήματος είναι ανθρώπινη και συνειδητή επιλογή της διοίκησης με σκοπό να είναι σχεδόν ακατόρθωτο να πιάσεις τους στόχους, ώστε να παραμένεις χαμηλού κόστους για την εταιρεία ενώ νιώθεις ότι φταις εσύ ο ίδιος. Από την άλλη, όταν τρέχεις για να πιάσεις αυτούς τους στόχους τρέχεις κυριολεκτικά με κίνδυνο της ζωής σου. Γι’ αυτό η εταιρεία προτιμά να μην έχει καν την ευθύνη αν πάθεις ατύχημα και προκρίνει το καθεστώς του freelancer.

Συνοπτικά, αυτό είναι το καθεστώς που ονομάζουμε τεχνοφεουδαρχία, μέσα από τα μάτια του εργαζόμενου. Παντοδύναμες εταιρείες που εκμεταλλεύονται την προνομιακή τους ρευστότητα για να αποκτήσουν ένα καθεστώς σύγχρονου φεουδάρχη όπου οι εργαζόμενοι – σύγχρονοι δουλοπάροικοι αγωνίζονται για την επιβίωσή τους με βάση τους στόχους που καθορίζει η εταιρεία για αυτούς. Μια εταιρεία η οποία πρακτικά δεν παίρνει κανένα ρίσκο και εργαζόμενοι οι οποίοι ρισκάρουν ακόμα και τη ζωή τους για τον επιούσιο. Καμία ελευθερία για τον εργαζόμενο δεν υπάρχει σε ένα τέτοιο καθεστώς, μόνο εκμετάλλευση! Στηρίζουμε λοιπόν ολόψυχα όσες και όσους αγωνίζονται ενάντια σε ένα τέτοιο άδικο και αναχρονιστικό καθεστώς.

Και 2 λόγια για την αλληλεγγύη:

Όπως κάναμε και με την Προοδευτική Διεθνή, όπου συμμετείχαμε στο μποϋκοτάζ κόντρα στην Amazon παράλληλα με την απεργία στα κέντρα της επιχείρησης, έτσι και τώρα, συμμετέχουμε στο #cancelefood και στηρίζουμε ενεργά τις κινητοποιήσεις που εξήγγειλαν το Συνδικάτο Επισιτισμού και η Συνέλευση Βάσης Εργαζόμενων Οδηγών Δικύκλου την Τετάρτη 22/3 στις 11.00 με Μοτοπορεία από το Πεδίο του Άρεως και 4-ωρη προειδοποιητική στάση εργασίας.

Αντεπίθεση στην τεχνοφεουδαρχία!

Αγωνιζόμαστε μαζί με τους οδηγούς δικύκλου αλλά και όλη τη σύγχρονη εργατική τάξη για να τερματιστεί η ντροπιαστική ενοικίαση εργαζομένων και η κοροϊδία του «freelancing».

Για συλλογικές συμβάσεις με πλήρη εργατικά και ασφαλιστικά δικαιώματα.

Το μέλλον ανήκει στην κόσμο της εργασίας, όχι στους κηφήνες της ολιγαρχίας!

ΘΟΒ Συνδικαλισμού