Tag: Δημοκρατία

Posted on

Νέο περιεχόμενο στη Δημοκρατία: Διαβουλευτικά Συμβούλια Κληρωτών και Εκλεγμένων Πολιτών (ΔΙΑΣΚΕΠ) παντού!


▪ Μοχλός εκδημοκρατισμού της Οικονομίας

▪ Ούτε Ιδιωτικοποίηση ούτε Κρατισμός

▪ Ούτε Κεφάλαιο ούτε Γραφειοκράτες

Το δίλημμα Κράτος-Κεφαλαιοκράτες, Ιδιωτικομανία-Κρατισμός, εγκλωβίζουν την κοινωνία σε συντηρητική τροχιά που, εν τέλει, αποκλείει τον εκδημοκρατισμό – ο οποίος πνίγεται όταν η οικονομική εξουσία εγκλωβίζεται στο δίπολο Ιδιωτικοποίησης-Κρατικοποίησης, με αποτέλεσμα την ενίσχυση της Ολιγαρχίας & της Οικονομικής Αναποτελεσματικότητας.

Το ΜέΡΑ25 σπάει αυτό το δίλημμα με Μοχλό Εκδημοκρατισμού, Ανάπτυξης & Πολιτισμού τα ΔΙΑΣΚΕΠ – τα Διαβουλευτικά Συμβούλια Κληρωτών & Εκλεγμένων Πολιτών, τα οποία συγκαλούνται και θεσμοθετούνται παράλληλα με την εθνικοποίηση-κοινωνικοποίηση δικτύων δημόσιων αγαθών (π.χ. ΔΕΗ) και εργαλείων-οργανισμών του κράτους (π.χ. ΑΔΑΕ).

Τα ΔΙΑΣΚΕΠ απαρτίζονται από (τουλάχιστον) 2/3 κληρωτούς (που εναλλάσσονται περιοδικά) και (το πολύ) 1/3 εκλεγμένων ή διορισμένων από τη Βουλή ειδικών. Τα ΔΙΑΣΚΕΠ επιλέγουν τους ανώτατους δικαστές και τον Κεντρικό Τραπεζίτη και είναι υπεύθυνα για τα δημόσια αγαθά (Υγεία, Παιδεία, ΜΜΕ, Μεταφορές, Δίκτυα Ύδρευσης, Ηλεκτρισμού κλπ), π.χ. εγκρίνουν τον διορισμό των διοικήσεων οργανισμών & κομβικών εταιρειών οι οποίες λογοδοτούν στα ίδια ΔΙΑΣΚΕΠ.

Με τα ΔΙΑΣΚΕΠ στην πρώτη γραμμή, ο διαχωρισμός Κοινωνίας-Οικονομίας καταργείται, η Δημοκρατία διεισδύει τόσο στο Κράτος όσο και στην Οικονομία, ο Κοινοβουλευτισμός αναβαθμίζεται, κι η Αποτελεσματικότητα συμβαδίζει για πρώτη φορά με την μείωση της εξουσίας κεφαλαιοκρατών-γραφειοκρατών επί των πολλών.

▪ ΔΙΑΣΚΕΠ ΣΤΑ ΔΗΜΟΣΙΑ ΑΓΑΘΑ & ΔΙΚΤΥΑ ΠΑΡΑΓΩΓΗΣ-ΔΙΑΝΟΜΗΣ ΤΟΥΣ

Ο διττός στόχος του ΜέΡΑ25 είναι (α) πραγματικές, απαραίτητες παραγωγικές επενδύσεις στα Δημόσια Αγαθά και (β) η κοινωνικοποίησή τους ώστε να μην τα καρπώνονται/μονοπωλούν (και, συνεπώς, υποβαθμίζουν) ούτε οι ολιγάρχες ούτε οι γραφειοκράτες. Σε αυτή την κατεύθυνση, τα ΔΙΑΣΚΕΠ αποτελούν το θεσμικό θεμέλιο της νέας, συμμετοχικής, μορφής ιδιοκτησίας και διαχείρισης των Κοινωφελών Δικτύων Παραγωγής & Διανομής Δημόσιων Αγαθών.

Αμέσως μετά την επανεθνικοποίηση της ενιαίας ΔΕΗ, του ενιαίου ΟΣΕ, των δικτύων ύδρευσης κλπ, τα διοικητικά συμβούλια θα διορίζονται και θα λογοδοτούν σε ΔΙΑΣΚΕΠ ανά δίκτυο/κλάδο. Επί πλέον, αυτά τα ΔΙΑΣΚΕΠ, στο πλαίσιο πραγματικής διαβουλευτικής διαδικασίας (deliberative process), θα διαμορφώνουν εναλλακτικά Αναπτυξιακά Σχέδια τα οποία, κατόπιν, θα τίθενται στην κρίση της Βουλής.

Όσον αφορά το ερώτημα της οικονομικής αποτελεσματικότητας, το Δημόσιο έχει αποδείξει ότι μπορεί να πετύχει εκεί που ο ιδιωτικός τομέας αποτυγχάνει συστηματικά. Γιατί δημιουργήθηκε η ΔΕΗ; Επειδή ο ιδιωτικός τομέας απέτυχε να ηλεκτροδοτήσει αποτελεσματικά την χώρα. Ο ΟΤΕ; Το ίδιο. Η ΕΥΔΑΠ; Το ίδιο. Υπάρχει καμία αμφιβολία ότι το ΕΣΥ είναι αποτελεσματικότερο στην παροχή υπηρεσιών υγείας (ιδίως κατά την πανδημία) από τον ιδιωτικό τομέα; Καμία! Τα αγαθά κοινής ωφέλειας παρέχονται πιο αποτελεσματικά από δημόσιους φορείς.

Αυτό, βέβαια, δεν αναιρεί τις παταγώδεις αποτυχίες του Κράτους που οφείλονται στους μαζικούς διορισμούς παλαιοκομματικού χαρακτήρα, στην διαπλοκή, στην έλλειψη λογοδοσίας κλπ.

Εδώ υπεισέρχεται η συνεισφορά των ΔΙΑΣΚΕΠ: Εγγυώνται ότι οι δημόσιοι φορείς δεν θα ελέγχονται ούτε από τον υπουργό ούτε από τον ιδιώτη-ολιγάρχη, αλλά θα τους διαχειρίζονται συμμετοχικά τα στελέχη τους που, με τη σειρά τους, θα λογοδοτούν στα ΔΙΑΣΚΕΠ.

▪ ΔΙΑΣΚΕΠ ΜΟΡΦΩΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ & ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ

Θέση μας η μόνιμη, σε πραγματικό χρόνο εκπαιδευτική μεταρρύθμιση στην οποία ο υπουργός, η υπουργός, δεν είναι παρά ένας, μία συμμετέχων που την χρηματοδοτεί, την διευκολύνει αλλά δεν την υπαγορεύει. Απορρίπτουμε το μοντέλο υπουργο-κεντρικών μεταρρυθμίσεων, με την/ον κάθε υπουργό να καταργεί την προηγούμενη υπουργο-κεντρική μεταρρύθμιση. Προτείνουμε μόνιμο ΔΙΑΣΚΕΠ ΜΟΡΦΩΤΙΚΗΣ ΠΟΛΙΤΙΚΗΣ & ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΗΣ ΜΕΤΑΡΡΥΘΜΙΣΗΣ (αποτελούμενο κατά 2/3 από κληρωτούς εκπαιδευτικούς (όλων των βαθμίδων) και 1/3 κληρωτούς πολίτες). Μόνο έτσι θα πάμε κόντρα στις Σειρήνες που θέλουν το σχολειό και το πανεπιστήμιο φέουδό τους, είτε επιχειρηματικό, είτε συντεχνιακό, είτε χώρο εντός του οποίου αναπαράγεται η ιδεολογική κηδεμονία τους.

▪ ΔΙΑΣΚΕΠ ΣΤΑ ΘΕΣΜΙΚΑ ΕΡΓΑΛΕΙΑ ΤΟΥ ΚΡΑΤΟΥΣ & ΣΤΗ ΔΙΚΑΙΟΣΥΝΗ

Το ΜέΡΑ25 έχει κάνει σημαία του την ανάκτηση Δημοκρατικής Κυριαρχίας επί βασικών θεσμικών εργαλείων του κράτους (π.χ. ΑΑΔΕ, ΤΧΣ, Υπερταμείο, Ηρακλή-κόκκινα δάνεια, Χρηματιστήριο Ενέργειας). Σε αυτή την κατεύθυνση, το ΜέΡΑ25 έχει καταθέσει συγκροτημένη και διεξοδική Πρόταση Νόμου όπου καταγράφεται λεπτομερειακά ο τρόπος με τον οποίο τα θεσμικά αυτά εργαλεία του κράτους θα περάσουν στην δικαιοδοσία ειδικών για την κάθε υπηρεσία ΔΙΑΣΚΕΠ, όχι στους υπουργούς ή άλλους γραφειοκράτες.

Όσον αφορά τη Δικαιοσύνη, η λύση δεν μπορεί να είναι η αντικατάσταση του ενός καθεστώτος από ένα άλλο καθεστώς, με μαζική παραγωγή «δικών μας» δικαστών. Επ’ αυτού, το ΜέΡΑ25 έχει καταθέσει την μόνη σοβαρή πρόταση θεσμικού εκδημοκρατισμού της Δικαιοσύνης. Π.χ. πλήρης διαχωρισμός εκτελεστικής και δικαστικής εξουσίας, με την ηγεσία της Δικαιοσύνης να επιλέγεται από ΔΙΑΣΚΕΠ (Διαβουλευτικό Συμβούλιο Κληρωτών & Εκλεγμένων Πολιτών) αποτελούμενα από κληρωτούς δικαστές (όλων των βαθμίδων) και πολίτες.

▪ ΔΙΑΣΚΕΠ ΚΑΙ ΝΟΜΙΣΜΑΤΙΚΗ-ΤΡΑΠΕΖΙΚΗ ΠΟΛΙΤΙΚΗ

Σήμερα, η ηγεσία της Τράπεζας της Ελλάδας επιλέγεται απ’ όποιαν/ον τυχαίνει να κατοικοεδρεύει στο Μαξίμου την ημέρα που λήγει η θητεία της προηγούμενης ηγεσίας της Τράπεζας της Ελλάδας. Παράλληλα, η ρύθμιση, οι κανόνες κι οι περιορισμοί των ιδιωτικών τραπεζών, έχει φύγει από την σφαίρα της Δημοκρατικής Κυριαρχίας κι έχει περιέλθει στην Φρανκφούρτη (ΕΚΤ-SSM).

Το ΜέΡΑ25 τόλμησε να υιοθετήσει την πολιτική επέκτασης της συμμετοχικής, διαβουλευτικής διαδικασίας στον τομέα της Νομισματικής Πολιτικής και της Ρύθμισης του Τραπεζικού Συστήματος.

Συγκεκριμένα προτείνουμε η ηγεσία της Κεντρικής Τράπεζας να επιλέγεται από, και να λογοδοτεί σε, ειδικό ΔΙΑΣΚΕΠ Νομισματικής & Τραπεζικής Πολιτικής, να προσφέρει δωρεάν ψηφιακό τραπεζικό λογαριασμό και δωρεάν συναλλαγές σε κάθε πολίτη και, μακροπρόθεσμα, να χρησιμοποιεί αυτούς τους ψηφιακούς λογαριασμούς για την παροχή βασικού εισοδήματος σε κάθε πολίτη.

Posted on

Δημόσιο συμφέρον VS Ελληνική δικαιοσύνη

Επειδή τα τελευταία 13 χρόνια έχουμε ακούσει πολλά για τις αποφάσεις που βγάζουν τα ανώτατα δικαστήρια (βλέπε Συμβούλιο της επικρατείας και Άρειος πάγος ), αποφάσεις που έχουν νομιμοποιήσει αντισυνταγματικούς νόμους ή ερμηνείες νόμων για χάριν του “δημοσίου συμφέροντος”.

Μπορούν να μας εξηγήσουν οι 56 αεροπαγίτες (δημόσιοι λειτουργοί) πιο δημόσιο συμφέρον εξυπηρετούν με την χθεσινή απόφαση;;;

Όταν ο νόμος 3156/2003 δίνει την  δυνατότητα στα “funds” να έχουν φοροαπαλλαγές, να μην πληρώνουν τέλη κ.λπ., κάτι που έχει ως αποτέλεσμα να χάνει το Ελληνικό Δημόσιο τεράστια ποσά (βλέπε 58,80 δις απώλειες ).

Από τη μη απόδοση φόρου εισοδήματος το Δημόσιο έχασε 15,2 δις

 Από τον φόρο μεταβίβασης χάνει 12 δις

Από τα τέλη χαρτοσήμου 14,4 δις

Από τον ΕΝΦΙΑ 2,5 δις

Από την εισφορά του νόμου 128/1975 2,4 δις

Από δικαιώματα συμβολαιογράφων 8 δις

Από τέλη και δικαιώματα Υποθηκοφυλακείου 2 δις

Από δικαιώματα υπέρ του Δημοσίου 0,10 δις

 Από τα δικαιώματα του Ταμείου Νομικών 2 δις

ΜΕ ΤΟΣΕΣ ΑΠΩΛΕΙΕΣ ΓΙΑ ΤΟ ΕΛΛΗΝΙΚΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΙΓΟΥΡΑ ΔΕΝ ΕΞΥΠΗΡΕΤΟΥΝ ΤΟ ΔΗΜΟΣΙΟ ΣΥΜΦΕΡΟΝ .

Posted on

Το ΜέΡΑ25 μέμφεται συνολικά την ολιγαρχία και τις παρακρατικές πολιτικές της.

Το επίπεδο της συζήτησης στη Βουλή για την πρόταση μομφής κατά της κυβέρνησης Μητσοτάκη καταδεικνύει την κατάντια της Δημοκρατίας και των θεσμών μετά από 13 χρόνια μνημονίων. Το ΜέΡΑ25 μέμφεται συνολικά την ολιγαρχία και τις παρακρατικές πολιτικές της.

Ο τρόπος με τον οποίο διεξάγεται από χθες το βράδυ η συζήτηση στη Βουλή για την πρόταση μομφής κατά της Κυβέρνησης του κ. Μητσοτάκη, με τα κυβερνητικά στελέχη να αναμασούν συγκεκριμένες -παντελώς άσχετες με τις υποκλοπές- υποθέσεις, την ώρα που οι Βουλευτές και οι Βουλεύτριες της ΝΔ δεν τολμούν καν να ξεστομίσουν το οτιδήποτε για τις υποκλοπές της ΕΥΠ υπό τον κ. Μητσοτάκη, καταδεικνύει την κατάντια της λειτουργίας της δημοκρατίας και των θεσμών της μετά από 13 χρόνια μνημονίων.

Μια κατάντια στην οποία συνέβαλαν όλες οι μνημονιακές Κυβερνήσεις, συμπεριλαμβανομένης και αυτής του ΣΥΡΙΖΑ μετά την συνθηκολόγηση του 2015, που σήμερα εξεγείρεται για τις πρακτικές του κ. Μητσοτάκη.

Όσο όμως ακριβώς, υπάρχουν και εφαρμόζονται αυτές οι πολιτικές της ολιγαρχίας για την λεηλασία της κοινωνίας, είναι δεδομένο πως τέτοιες σκοτεινές πρακτικές, μαζί ακόμα και με την κατάλυση της λειτουργίας των θεσμών, θα συνεχίζουν να λαμβάνουν χώρα. Αυτός είναι ο λόγος που το ΜέΡΑ25 δεν μέμφεται απλώς μετά βδελυγμίας την Μητσοτάκης Α.Ε. που όχι μόνο πλιατσικολογεί ή και «πατσηκολογεί» στις πλάτες της κοινωνίας, αλλά βάζει και τα ανδρείκελα της ΕΥΠ να την κρυφακούν, την ίδια ώρα που βάζει τα ΜΑΤ να την δέρνουν.

Το ΜέΡΑ25 μέμφεται συνολικά αυτή την ολιγαρχία και τις πολιτικές της, που χρειάζονται αυτές τις ακόμα και παρακρατικές, κατασταλτικές και σε κάθε περίπτωση αντιδημοκρατικές πρακτικές, για να διαιωνίζει την ισχύ και κυρίως τα κέρδη της.

Posted on

Γιορτάζουμε την Πτώση της Χούντας, όχι την αποκατάσταση της Δημοκρατίας που μόνο η Ρήξη με την Ολιγαρχία μπορεί να φέρει

Σήμερα, 24η Ιουλίου, το ΜέΡΑ25 τιμούμε την 48η επέτειο από την πτώση της νεοφασιστικής Χούντας που έφερε το αμερικανοκίνητο πραξικόπημα των συνταγματαρχών και πενθούμε για την Κυπριακή τραγωδία και την Κατοχή που κι εκείνη σχεδιάστηκε, στο ίδιο ΝΑΤΟϊκό πλαίσιο, από τις ΗΠΑ.

Σήμερα, 24η Ιουλίου, το ΜέΡΑ25 τιμούμε εκείνες και εκείνους που, από την πρώτη μέρα, αντιστάθηκαν στην Χούντα προετοιμάζοντας με το αίμα τους τις μεγαλειώδεις, παλλαϊκές εξεγέρσεις, αρχικά της Νομικής και κατόπιν του Πολυτεχνείου – εξεγέρσεις που απέτρεψαν την «φιλελευθεροποίηση» της Χούντας των Παπαδόπουλου-Μαρκεζίνη από το να εγκαθιδρύσει στην Ελλάδα μια «δημοκρατία» τύπου Τουρκίας.

Σήμερα, 48 χρόνια μετά, το ΜέΡΑ25 δεν γιορτάζουμε την αποκατάσταση της δημοκρατίας. Πως μπορούν κάποιοι να μιλάνε για αποκατάστασή της όταν η δημοκρατία είχε ήδη καταργηθεί πολύ πριν την 21η Απριλίου του 1967 με τα Ιουλιανά του 1965, πρωτοστατούντος του Αρχι-Αποστάτη Κωνσταντίνου Μητσοτάκη ο οποίος πολιτευόταν εκ μέρους της τότε ολιγαρχίας, του Παλατιού και των ΗΠΑ. Αλλά ακόμα και πριν από την Αποστασία και τα Ιουλιανά, με εξαίρεση την μικρή αναλαμπή δημοκρατίας που επέβαλε στο Κατεστημένο ο Ανένδοτος Αγώνας του λαού μας, οι Ελληνίδες και οι Έλληνες ζούσαν στα πέτρινα χρόνια του κράτους της εμφυλιοπολεμικής Δεξιάς.

Σήμερα, αυτή την 24η Ιουλίου, αποτελεί ακόμα μεγαλύτερη προσβολή προς τους δημοκράτες πολίτες να τους μιλούν για δημοκρατία όταν στην Ελλάδα και την Ευρώπη, ιδίως μετά το 2010, με τις τρόικες και τα μνημόνια να κυριαρχούν, οι κρατούντες δεν κρατούν καν τα προσχήματα των αστικών δημοκρατιών.

Ναι, σήμερα, 24η Ιουλίου του 2022,…

  • με υπουργούς της κυβέρνησης να αμφισβητούν από το βήμα της Βουλής το Πολυτεχνείο, κλείνοντας το μάτι στους νοσταλγούς της Χούντας
  • με μια χούφτα ολιγάρχες να κάνουν πάρτι λεηλασίας και αισχροκέρδειας εις βάρος της συντριπτικής πλειοψηφίας που δεν τα βγάζει πέρα
  • με μια Κυβέρνηση ΑΕ να λογοδοτεί στους ίδιους ολιγάρχες με τους οποίους, την ίδια στιγμή, φλερτάρουν τα αντιπολιτευόμενα κόμματα εξουσίας
  • με συστημικά ΜΜΕ που, καθώς ανήκουν στους ίδιους ολιγάρχες, σε τίποτα δεν διαφέρουν όσον αφορά τον πλουραλισμό τους από ΜΜΕ στυγνών δικτατοριών
  • με τους δημοσιογράφους που δεν «συνεμορφώθησαν προς τας υποδείξεις» των ολιγαρχών να διώκονται δικαστικά
  • με το Δημοψήφισμα του 2015, την μεγαλειώδη στιγμή που η Δημοκρατία παραλίγο να λειτουργήσει, να ακυρώνεται και να λοιδορείται καθημερινά από το Καθεστώς
  • με το Καθεστώς να παρουσιάζει ως προάσπιση των συνόρων μας την εγκληματική διαταγή στα πληρώματα του Λιμενικού να διακινδυνεύουν τις ζωές προσφύγων & μεταναστών πετώντας τους στην φουρτουνιασμένη θάλασσα
  • με καταδικασμένους δολοφόνους και βιαστές να κυκλοφορούν ελεύθεροι ελέω της καλής τους σχέσης με το Καθεστώς, την ώρα που το κράτος εξαντλεί όλα του τα αποθέματα «νόμιμης» βίας σε νέους ανθρώπους στις φυλακές

…με όλα αυτά να σκοτεινιάζουν τη σκέψη των δημοκρατών της πατρίδας μας, απορρίπτουμε εορτασμούς και φανφάρες για μια ανύπαρκτη Δημοκρατία. Αρκούμαστε στο να θυμόμαστε με ανακούφιση την πτώση της Χούντας και να ανανεώνουμε την υπόσχεση, ως χρέος στους αντιστασιακούς εκείνης της περιόδου αλλά και στις επόμενες γενιές, ότι θα παλεύουμε καθημερινά για την Ρήξη με την θριαμβεύουσα Ολιγαρχία – την Ρήξη που είναι η μοναδική ελπίδα, κάποια στιγμή, η Δημοκρατία να νικήσει.

Posted on

Σε έναν επικίνδυνο κόσμο, η χώρα έχει την ατυχία να έχει έναν επικίνδυνο Πρωθυπουργό

Σε έναν επικίνδυνο κόσμο, η χώρα έχει την ατυχία να έχει έναν επικίνδυνο Πρωθυπουργό - ΜέΡΑ25

Η μεγάλη είδηση που πρέπει να κρατήσουμε από τη συνέντευξη του Πρωθυπουργού στον τηλεοπτικό Alpha και τον κ. Σρόιτερ, είναι η ομολογία του κ. Μητσοτάκη ότι ακόμα και τώρα, δεν αισθάνεται ΚΑΜΜΙΑ ανάγκη να συνομιλήσει με τους υπόλοιπους πολιτικούς αρχηγούς, με τη Βουλή, ή έστω με το δικό του υπουργικό συμβούλιο για την απόφαση η χώρα μας να διαλέξει πλευρά σε έναν μαινόμενο πόλεμο, αλλά καταφανώς αισθάνθηκε μια επείγουσα ανάγκη να προστρέξει στο μόνο θεσμό που αναγνωρίζει: τα φιλικά προς την κυβέρνηση ΜΜΕ.

Η Εθνική συνεννόηση; Η Δημοκρατία; Περιττές ενοχλήσεις. Πρωθυπουργός αποφασίζει, Πρωθυπουργός ανακοινώνει, από τα ασφυκτικά ελεγχόμενα από την κυβέρνηση ΜΜΕ, ότι η Ελλάδα μπαίνει σε επικίνδυνα μονοπάτια μόνο και μόνο για να δείξει ο κ. Μητσοτάκης στα υπερατλαντικά αφεντικά του ότι «παίρνει πρωτοβουλίες» πριν καν του το ζητήσουν, και προειδοποιώντας θρασύτατα τους πολίτες ότι «θα υπάρξουν συνέπειες», αμελώντας να προσθέσει ότι δεν είναι αυτός που θα τις πληρώσει.

Σε έναν επικίνδυνο κόσμο, η χώρα έχει την ατυχία να έχει έναν επικίνδυνο Πρωθυπουργό. Είναι πλέον θέμα στοιχειώδους αυτοάμυνας της χώρας να απαλλαγεί από το θανάσιμο εναγκαλισμό της «Μητσοτάκης Α.Ε.» με ό,τι έχει απομείνει ακόμα από τους θεσμούς.

Posted on

Λειτουργεί το κοινοβούλιο; Έχουμε όντως κοινοβουλευτική δημοκρατία;

Προς το Κοινοβούλιο νομοσχέδια με τα προαπαιτούμενα | Η ΚΑΘΗΜΕΡΙΝΗ

Μια ματιά στον ιστότοπο της βουλής αρκεί για να μας πείσει ότι ναι, το κοινοβούλιο λειτουργεί και παράγει έργο. Οι επιτροπές συνεδριάζουν, νομοσχέδια γίνονται νόμοι του κράτους, οι υπουργοί απαντούν σε ερωτήσεις των βουλευτών, εξεταστικές επιτροπές συστήνονται. Με δυο λόγια, η Βουλή και νομοθετεί και ασκεί έλεγχο στην κυβέρνηση.

Είναι όμως, όντως, έτσι τα πράγματα;

Αρκεί να εγκρίνουν τα νομοσχέδια οι βουλευτές για να θεωρούνται ότι νομοθετούν;

Είναι αρκετό να απαντούν οι υπουργοί τις ερωτήσεις των βουλευτών για να ασκείται κοινοβουλευτικός έλεγχος;

Ας αρχίσουμε από το νομοθετικό έργο. Η νομοθετική πρωτοβουλία της κυβέρνησης εκδηλώνεται κατά κύριο λόγο δια της κατάθεσης σχεδίων νόμων και τροπολογιών, που καλείται να εγκρίνει ή να απορρίψει το νομοθετικό σώμα, δηλαδή η βουλή, και δευτερευόντως, δια της κύρωσης διεθνών συμβάσεων. Τόσο το Σύνταγμα όσο και ο κανονισμός της Βουλής προβλέπουν συγκεκριμένα στάδια, ορισμένης κατ’ ελάχιστον διάρκειας, για την επεξεργασία, συζήτηση και ψήφιση ενός νομοσχεδίου. Μια διαδικασία δηλαδή, που μπορεί να διαρκέσει περί τον ένα μήνα κατ’ ελάχιστον και συνιστούσε απαράβατο κανόνα.

Μετά την ψήφιση του πρώτου μνημονίου όμως, κάτι άλλαξε άρδην. Κάθε νομοσχέδιο που θα μπορούσε να προκαλέσει κοινωνικές αντιδράσεις ή εσωκομματικούς τριγμούς ψηφιζόταν με τη διαδικασία του επείγοντος ή κατεπείγοντος, εντός λίγων (3-5) ημερών από την κατάθεσή του, διαδικασία που προβλέπεται μεν από τον κανονισμό της βουλής, αλλά σίγουρα όχι για να ελαχιστοποιηθούν οι αντιδράσεις σε βάρος της εκάστοτε κυβέρνησης και μόνο για σημαντικό λόγο, για την αντιμετώπιση επείγουσας και έκτακτης ανάγκης.

Προϊόντος του χρόνου, με αποκορύφωμα τη δεύτερη περίοδο της διακυβέρνησης του ΣΥΡΙΖΑ, η επιτάχυνση της νομοθετικής διαδικασίας μονιμοποιήθηκε, έγινε κανονικότητα. Νομοσχέδια ψηφίζονται εντός 10-15 ημερών από την κατάθεσή τους στη Βουλή, κατά παράβαση κάθε κανονιστικής πρόβλεψης και προς επιβεβαίωση όσων υποστηρίζουν ότι η χώρα δεν βγήκε ποτέ από τα μνημόνια. Και βεβαίως, η κυβέρνηση Μητσοτάκη «έχει τερματίσει» αυτή την πρακτική, αφού όχι μόνο ακολουθεί το «κακό προηγούμενο» του ΣΥΡΙΖΑ όσον αφορά τη fast track νομοθέτηση, αλλά και γιατί μέσα σε 2,5 περίπου χρόνια κυβερνητικής θητείας έχει εισαγάγει προς συζήτηση και ψήφιση περισσότερα από 250 νομοσχέδια και διεθνείς συμβάσεις, όταν ο ΣΥΡΙΖΑ στα 4 περίπου χρόνια θητείας – από τον Οκτώβρη του 2015 έως τον Ιούνιο του 2019 εισήγαγε 284.

«Και τι έγινε;», θα πει κάποιος. Αυτό που έγινε είναι ότι οι βουλευτές ψηφίζουν νομοσχέδια που είναι αδύνατον να προλάβουν να διαβάσουν (άρα πώς ψηφίζουν;), πολλώ δε μάλλον να επεξεργαστούν, να διαβουλευτούν με κοινωνικούς φορείς και εταίρους τους οποίους αφορούν τα νομοσχέδια αυτά, να προτείνουν βελτιώσεις. Ως κερασάκι στην τούρτα, έρχονται να προστεθούν και οι αμέτρητες τροπολογίες που κατατίθενται ακόμα και την ώρα της συζήτησης στην ολομέλεια και θα μπορούσαν να αποτελούν αυτοτελή νομοσχέδια, με διατάξεις άσχετες ως προς το προς συζήτηση νομοσχέδιο, οι οποίες τίθενται σε ψηφοφορία, κατά κατάφωρη παραβίαση του Συντάγματος και του Κανονισμού της Βουλής. Διαδικασίες fast track. Δόγμα του σοκ και σε επίπεδο νομοθέτησης.

Σε αντιδιαστολή, αγνοείται παντελώς η νομοθετική πρωτοβουλία των κομμάτων της αντιπολίτευσης που εκδηλώνεται μέσω της κατάθεσης προτάσεων νόμων, οι οποίες θα έπρεπε να συζητιούνται κατά προτεραιότητα μια φορά τον μήνα. Αλλά φευ! Από τις 20 προτάσεις νόμων που έχουν κατατεθεί στην τρέχουσα κοινοβουλευτική περίοδο ούτε μία δεν έχει εισαχθεί προς συζήτηση στην αρμόδια επιτροπή.

Τέλος, ως προς τον έλεγχο που δύνανται να ασκούν οι βουλευτές στην κυβέρνηση, αυτός ασκείται τύποις. Όχι γιατί οι βουλευτές δεν θέλουν ή δεν μπορούν, αλλά γιατί συχνά οι απαντήσεις της κυβέρνησης είναι προσχηματικές και επιφανειακές και όχι επί της ουσίας. Άλλωστε, ο ίδιος ο πρωθυπουργός της χώρας θεωρεί εαυτόν υπεράνω του ελέγχου ή ότι μπορεί να επιλέγει αποκλειστικά ο ίδιος ποιος θα τον ελέγχει και επί ποίου θέματος τον συμφέρει να ελεγχθεί. Όσο για τις εξεταστικές επιτροπές; Έχουν πλήρως ευτελιστεί και αναλώνονται στην εξαπόλυση κατηγοριών ένθεν κακείθεν, περί του ποιος έβλαψε περισσότερο το δημόσιο συμφέρον, χωρίς καμία διάθεση αυτοκριτικής, επί της ουσίας συζήτησης και ανάληψης πολιτικών ευθυνών. Όλα για την επικοινωνία.

Διαδικασίες που παραβιάζονται, νομοθετική «ποσότητα» σε βάρος της νομοθετικής ποιότητας, της χρηστής νομοθέτησης, λειψός κοινοβουλευτικός έλεγχος.

Ας το παραδεχτούμε λοιπόν. Η κοινοβουλευτική μας δημοκρατία δεν είναι ούτε κοινοβουλευτική – αφού οι αποφάσεις δεν λαμβάνονται στο κοινοβούλιο – ούτε δημοκρατία – αφού οι εξουσίες δεν πηγάζουν από τον λαό, ούτε υπάρχουν υπέρ αυτού, ούτε ασκούνται, όπως ορίζει το Σύνταγμα.

Όλα τα παραπάνω δεν καταγράφονται από τυπολατρεία, αλλά γιατί οι συγκεκριμένοι τύποι και κανόνες έχουν θεσπιστεί για να διασφαλίζουν τη λειτουργία του κοινοβουλίου. Το ότι βέβαια το κοινοβούλιο – και κατ’ επέκταση το πολίτευμα – δεν λειτουργεί το έχουμε νιώσει «στο πετσί μας» τα τελευταία 12 σχεδόν χρόνια με τον πιο πικρό τρόπο, που ζούμε ουσιαστικά την παράκαμψη του κοινοβουλευτισμού στη χώρα μας. Και η γενικευμένη παραβίαση των κανόνων, η θεσμική κρίση, είναι σύμπτωμα που συνδέεται στενά με την κυριαρχία του νεοφιλελευθερισμού, ο οποίος αποστρέφεται τις δημοκρατικές διαδικασίες και επιβάλλει αποφάσεις στους πολλούς που λαμβάνονται από κέντρα που δεν ελέγχονται και δεν εκπροσωπούν παρά μόνο τα συμφέροντά τους. Και οδηγούμαστε μοιραία στο συμπέρασμα ότι θεσμική και οικονομική κρίση βαδίζουν χέρι-χέρι, και πρώτο θύμα της κρίσης είναι η δημοκρατία. Δεν είναι δυνατόν να ξεπεράσουμε την οικονομική κρίση χωρίς να αντιμετωπίσουμε τη θεσμική κρίση και το έλλειμμα δημοκρατίας, χωρίς να αντισταθούμε στην επιβολή ενός μεταδημοκρατικού καθεστώτος.

Και μόνος δρόμος για να βγούμε από αυτόν τον φαύλο κύκλο είναι η ρήξη με τους λίγους και ισχυρούς – σε εθνικό, ευρωπαϊκό, διεθνές επίπεδο – για την υπεράσπιση των πολλών.