Η υπόθεση Λιγνάδη, οι αθωώσεις και αποφυλακίσεις των δολοφόνων του Ζακ, του Γρηγορόπουλου και μια σωρεία άλλων δικαστικών αποφάσεων, απαιτούν από εμάς κάτι παραπάνω από εκφράσεις αποτροπιασμού. Απαιτούν να εργαστούμε για βαθιές, συγκεκριμένες τομές, αντί για ευχολόγια, ηθικολογίες και λόγια του αέρα.
Μια τέτοια τομή είναι η απαίτηση οι δικαστικές αποφάσεις να παίρνονται αποκλειστικά και μόνο από σώματα ενόρκων, όπως στις αγγλοσαξονικές και άλλες Δυτικές χώρες. Οι επαγγελματίες, εξ ορισμού συστημικοί, δικαστές είναι απαραίτητοι για να τηρείται η νόμιμη διαδικασία της Δίκης. Όμως, δεν έχουν θέση στην αίθουσα όπου οι κληρωτοί ένορκοι – οι μόνες και οι μόνοι πολίτες με κάποια απόσταση από το εξουσιαστικό σύστημα – αποφασίζουν για την ενοχή των κατηγορούμενων και για την όποια ποινή.
Θα λύσει το πρόβλημα ο εξοβελισμός των δικαστών από τις αποφάσεις και η μετατροπή των μεικτών δικαστηρίων σε δικαστήρια αμιγώς κληρωτών; Όχι βέβαια. Στις βαθιά εκμεταλλευτικές και άνισες κοινωνίες μας κανένα δικαστικό σύστημα δεν εξασφαλίζει τη Δικαιοσύνη – το μόνο που προσφέρει είναι μια ευκαιρία, μια πιθανότητα Δικαιοσύνης. Από την άλλη, το σύστημα των ενόρκων, που προέκυψε από την αρχαιοελληνική πεποίθηση πως μόνο η κληρωτίδα κι η συχνή εναλλαγή αναδεικνύουν κριτές ικανούς να αποδώσουν Δικαιοσύνη, έχει αποδειχθεί ότι μεγιστοποιεί την ελπίδα του κοινωνικά ανίσχυρου αθώου να αθωωθεί και του κοινωνικά πανίσχυρου ενόχου να καταδικαστεί.
Το ΜέΡΑ25 έχει εντάξει στο πρόγραμμά του, από την ημέρα ίδρυσής μας, την κληρωτίδα ως εργαλείο σπασίματος μηχανισμών εξουσίας και παντρέματος της άμεσης δημοκρατίας με την αποτελεσματικότητα. Προτείνουμε παντού διαβουλευτικά συμβούλια στα οποία οι κληρωτοί θα έχουν την πλειοψηφία: από την Παιδεία και την Πολιτισμό ως την εποπτεία των ΜΜΕ και της νομισματικής πολιτικής.
Το ΜέΡΑ25 εχουμε υποχρέωση, συνεπώς, να εργαστούμε ώστε στα δικαστήρια, απ’ όπου προέκυψε η θαυμάσια ιδέα των ενόρκων, μόνο η κληρωτίδα να επιλέγει συμπολίτες που, έχοντας αφουγκραστεί τις καταθέσεις και των δύο μερών, θα αποφαίνονται για την αθωότητα ή ενοχών των κατηγορούμενων και θα επιβάλει τις ποινές τους.
Τα θύματα του Λιγνάδη, ο Ζακ, ο Αλέξης, όλες και όλοι που η Ελληνική Δικαιοσύνη αδίκησε κατάφορα αξίζουν αυτή την προσπάθεια που, αν και δεν θα εξασφαλίσει το δίκιο, τουλάχιστον θα αυξήσει τις πιθανότητές του κατά τον αγώνα εναντίον της ισχύος των ισχυρών.